Page 113 - Risale-i Nur - Emirdağ Lâhikası

EMİRDAĞ LÂHİKASI-I 115

Öldükçe dirildikçe neden duymadı bir his
Ol namlı Nebi, şanlı Şehid Hazret-i Cercis

Hasretle neden ağladılar Âdem ve Havva
Kimdendi bu yıllarca süren koskoca Dava

Hem âh, neden terkedilip Ravza-i Cennet
Bir Dâr-ı Karar oldu neden Âlem-i Mihnet

Nur şehri olan Tur'da o dem Hazret-i Musa
Esrar-ı Kelâm hep çözülüp buldu tecella

Bir parça Zebur'dan okusa Hazret-i Davud
Başlardı hemen sanki büyük Mahşer-i Mev'ud

Bilmem ki neden, yel ve sular hep Onu dinler
Bilmem ki neden, hep işiten âh! diye inler

Mahluku bütün kendine râmetti Süleyman
Nerdendi bu Kuvvet, Ona kimdendi bu Ferman

Yellerle uçan şanlı büyük Taht-ı Mukaddes
Esrar-ı Ezelden o da duymuş yine bir ses

Ol hangi acib Sır ki, çıkar göklere İsa
Kimdir çekilen çarmıha, kimdir yine Yuda

Nur derdi için tahtını terkeyledi Edhem
Bir başkasının tahtı olur derdine merhem

Çok Şahs-ı Veli, Nur ile hem etti kanaat
Çok Şahs-ı Denî, Nur ile hem buldu Keramet