Page 157 - Atatürk Ansiklopedisi 1. Cilt

Harun Yahya

Efendiler;
K›l›nç kullanan kol yorulur; fakat saban kullanan kol her
gün daha çok kuvvetlenir ve her gün daha çok sahip olur.
Efendiler;
Osmanl› fatihleri, hakanlar›, müstevlileri unsur-u as-
li ile beraber saban›n›n önünde malup olup ric'ate baflla-
d›ktan sonra as›l felaketlerin büyü¤ü bafllad›. Atiyye-i
flahane olarak, ecnebilere bahfledilmifl olan ve mem-
leket dahilindeki gayrimüslimlere verilen herfley hu-
kuk-u müktesebe telakki olundu. Fakat ecnebiler
bununla iktifa etmediler; her gün bunu tevsi için ça-
reler arad›lar ve buldular.
Anasir-i dahiliye, muhafazaya muktedir oldukla-
r› imtiyazata istinaden ve haricin terbiyat ve müza-
heretine s›¤›narak siyasi bir mevcudiyet iktisbi için
çal›flmaktan geri durmal›d›r. Ecnebiler bir taraftan
anasiri dahiliyeyi teflvik, di¤er taraftan müdahale
ile devlet, millet aleyhine yeni imtiyazlar al›yorlar-
d›. Bu tezyikat-i mütemadiye alt›nda zaten fena
düflmüfl olan ana yurdu ve unsur-u asli, devlete
verebilecek paray› güç tedarik ediyorlard›. Fakat
tacidarlar, saraylar, Bab-› aliler debdebeyi idame
için paraya muhtaç idiler. Bunun için, bunu temin
çarelerine tevessül etmifllerdi. O çareler de harici
istikrazlar akdi oluyordu.
Fakat istikraz serlatini o kadar fena yap›yor-
lard› ki, baz›lar›n› ödemek mümkün olmamaya
bafllad›. Ve nihayet bir gün devletler Osmanl›
Devleti'nin iflas›na karar verdiler ve Düyün-u
Umumiye belas›n› bafl›m›za çöktürdüler.

~ 155 ~