Page 51 - 7. Sayı Ekim-Kasım 2021

gemi yelkenleri vardır. Benim kalbim Her insanın hayatının bir döneminde

de öyle işte! Binlerce delikli, binlerce Zorba ile karşılaşıp ona kulak
yamalı, ama korkusuz.“ vermesini isterim. Bir kere olsun,

Zorba, hem yaşadığı ana çivileniyor, Zorbaca olsun.
hem de göğsünde durmaksızın

gitmek isteyen bir zaman gemisi
barındırıyordu. Zorbaca yaşıyordu.

Zorba bir yerde de kurtuluşun
simgesidir. Çünkü umarsız,

beklentisiz yaşamın içine sığdırılmış
saf mutluluk oluvermiştir. Keşkesiz

olmayı seçmiştir.

Bir ağacın yaprakları gibiyiz, aynı

döngüde yer alan. Düşeceğimiz bir
an var, belli. Yaşayan canlı etiz, biriz.

Ne iyiliği sahiplenebiliriz fazlaca,
ne de yapabileceğimiz kötülükten

korkarız. İnsanız…

“Saçma ha? Ayıp! İnsan ne zaman

insan olacak be? Pantolonlar, kolalı
yakalar, şapkalar giyiyoruz ama hala

katırız, kurduz, tilkiyiz, domuzuz.
Bizde Tanrı’nın sureti varmış! Kimde?

Bizde mi? Tüh suratımıza!”

Ve son olarak bu romanda güçlü

bir kurgu, bir olaylar zinciri yoktur
denilebilir. Çünkü anlatılmak istenen

bunun ötesindedir. Bir yüzyılın ilk
yarısı dolmadan iki büyük savaş

görmüş insanlığa verilebilecek en
güzel öğütleri vermiş Kazancakis.

Nitekim Zorba da savaşın her
yüzünü görmüş ve nihayet bütün

renklere boyamıştır ruhunu.

51 Buluntu Kutusu