Page 52 - 7. Sayı Ekim-Kasım 2021

TAŞIN AĞIRLIĞI

Emre Albayrak

İkiz kardeşini bodruma kilitlemek yıllarca babasının heybetli gövdesini

zorunda kaldığından beri yayarak oturduğu berjere kalın
kâbuslarla boğuşuyor Celal. Bilal’i iplerle bağlıyor kardeşini CelaL.

kilitlemesinden kısa bir süre sonra Ağzının kenarından akan salyasını
başlayan bu kâbuslarda nehre seyrediyor.

düşüyor, ışık kırılmalarının yansıttığı
saçaklı yosunların ayin dansının

ortasında bir taş gibi batıyor, yine
taşlarla dolu nehrin dibinde bir

külçe gibi yatıyorken; nefes nefese,
sırılsıklam bir sabaha uyanıyor.

İsteyerek mi kilitledim sanki?
Kendine zarar verecekti yarım akıllı.

Gece boyu inlemelerini dinlemek
zorunda olan kim? Sesi beynimi

delip geçiyor. Uyku haram ondan
sonra. Uyusam da ne kâr? Hep

aynı kara rüya. Yosunlu nehrin
dibi. Dışarı çık Celal, dışarı çık. Al

kazmayı eline. Alıyor verandadaki
kazmayı eline. Vur toprağa.Vuruyor

toprağa Celal. Taş. Taşa vuruyor
kazmayı. Toprağın altı bile taş. Her

yer taş bu çiftlikte!

Günde iki kez yemeğini, suyunu Kardeşinin boş gözlerle kendisine

veriyor, bağlarını çözüp lazımlığa bakışını. İşlemeli bir mendille
oturtuyor kardeşini. Geceleri siliyor salyayı. Salyaların sonunun

dünyayı inleten Bilal’in bu esnada hiç gelmeyeceğini, diğer salyaya
sesi çıkmıyor. Bilal işini gördükten yetişemeyeceğini bilerek.

sonra yine bodrum katına attığı,

Buluntu Kutusu 52