Page 210 - Edición final para libro digital

fuxir por mar e, a pesar das ordes de Taboada, ese mesmo día 26, a primei-
ra hora da mañá, foron moitos ,tamén, os homes mais vellos que, xunto con

nenos, mulleres e enfermos, abandonaron a Vila buscando refuxio nos
montes dos arredores para poñeren as súas vidas a salvo. Isto evitou que a
invasión da Vila fose unha atroz carnicería a pesar de seren bastantes os
homes, mulleres e, incluso, nenos que foron asasinados polos soldados.
Pero a destrución do pobo foi case total, foron queimadas 185 casas e foron

destruídos os arquivos municipais e documentos de gran valor histórico que
se gardaban nas casas das personalidades do pobo as cales foron a mais
prexudicadas, o resto do pobo quedou practicamente inhabitable. Alma-

céns e comercios resultaron presa do lume quedando a Vila desabastecida
e familias enteiras atopáronse de un día para outro na rúa, espidos e sen
teren que comer. Foi tal a destrución causada que aínda no Nadal dese
mesmo ano Cando xa os franceses abandonaran a Vila permanecían as ruí-
nas e as rúas seguían cheas de escombros.

Segunda incursión francesa

No mes de xuño do mesmo ano, volve a sufrir o pobo outra incur-
sión das tropas enviadas polo Bazán, (O traidor que exercía de director para
os franceses na provincia), volvéronse a poboar os montes de xente que

abandonaba a Vila e repetíronse os embarques e transportes ante o temor
dun novo saqueo e incendio, pero esa segunda vez Muros contou coa axuda
da fragata inglesa “Aretusa”, ao mando do capitán Robert Mends, que coa
a súa artillería e coa súa tropa, axudado polos naturais da Vila , fixo fuxir os

franceses. A pesar de haberen sido repelidos pola fragata e a tropa inglesa,

209