Page 106 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 106

106  ใครๆ กอยากเป็น...ลกรัก
                                   ู
                          ็

                                ้
                       ่
                 ครัรัะเบยบป็รัะจิาบาน เพ่รัาะเด่กๆ รัวาผมไมอาจิที่นใจิแขงกบพ่วกเขาได่ ้
                                                                 ็
                                                ้
                                                 ่
                                                       ่
                                                ู
                   ู
                              ำ
                                                                   ั
                                           ็
                                                     ่
                                              ่
                                                              ั
                                                             ้
                                                                         ็
                                                  ั
                          ั
                                                     �
                             ้
                         ิ
                                                                  �
                 เธิอสอนวนยด่วยความรักในแบบเด่ยวกบที่เธิอเคยได่รับเมอตอนเป็นเด่็ก
                                     ั
                                                                  ื
                      ้
                                         ็
                                            ็
                           ิ
                                       ่
                                             ้
                        ั
                                                ิ
                                                                         ่
                                                         ิ
                                                         �
                                   ็
                  ่
                                                                 ่
                 เชิน “ถายงกนอาห์ารัเยนไมเสรัจิกห์ามกนขนมพ่ด่ด่ง” นาตาลรัวาเธิอเพ่ยงแค  ่
                                                                  ู
                                                                   ่
                                                       ุ
                                                                  ้
                 ต้องที่าห์น้าเศรั้าแสนที่ะเล้น ผมกจิะใจิละลายยอมอ่อนให์้
                                             ็
                     ำ
                              ำ
                                                                      ู
                                                                    ่
                                                 ้
                      จิากการัที่างานกบเยาวชินอยางน ผมเห์นเด่กอายนอยกวาลกของผม
                                                 �
                                    ั
                                                       ็
                                                                ้
                                              ่
                                                          ็
                                                              ุ
                                  ั
                                                                �
                                                                ึ
                                                                  ่
                                                                        ุ
                                                                  �
                                              ำ
                                           ั
                                                     ิ
                                                        �
                                                        ั
                 ต้องเจิอกบป็ัญห์าห์นกๆ แล้วมนที่าให์้ผมย�งตงใจิมากขนที่จิะที่ะนถนอม
                         ั
                 ครัอบครััวของผมเอง และมความสุขกับลูกๆ ในขณะที่พ่วกเขายังเป็็นเด่็ก
                                                              ่
                                        ่
                                                              �
                 ผมภูมิใจิในตัวพ่วกเขาอย่างมาก และผมอยากจิะมความสุขในการัที่าห์น้าที่  ่ �
                                                          ่
                     ู
                                                                        ำ
                 พ่่อของพ่วกเขา
                                                                            ื
                                           ำ
                      ทีุ่กวันเสารั์ ถ้าผมไม่ได่้ที่างาน เรัาจิะใชิ้เวลาแบบครัอบครััว ไป็ซ�อ
                                                              ื
                             ่
                                           ำ
                 ของ ออกไป็เที่�ยว ห์รัือแม้แต่ที่างานบ้าน (อย่างน่าต�นเต้น)! ในชิ่วงเย็น
                                  ำ
                 จิิลเล�ยนอาจิแบ่งป็ันคาเที่ศนาของเธิอให์้ผมฟังด่ก่อน แล้วในวันอาที่ิตย์ผมจิะ
                     ่
                                                       ู
                      �
                      ำ
                                                    ื
                                                ำ
                                                                ื
                ได่ฟงซาอกที่ แตผมยงตองพ่ยายามที่าเห์มอนวาสนใจิห์รัอกรัะตอรัอรันอย  ่ ู
                                                                      ื
                                                                        ื
                                                        ่
                    ั
                                                                          ้
                   ้
                               ่
                                   ั
                                     ้
                           ่
                         ่
                     ำ
                                                         ั
                (ผมที่าแบบนนไม่ได่้ตลอด่ และบางครังเธิอยงจิบได่้ว่าผมแอบห์าวด่้วย)
                            ั
                                                       ั
                                                  �
                                                  ั
                            �
                            �
                                                                        ุ
                ผมชิอบการัที่ได่้ไป็น�งบนม้าน�งยาวในโบสถ์และรับฟังที่งห์มด่ที่กอย่าง
                                                                 ั
                                                                 �
                                                           ั
                            ่
                                   ั
                                           ั
                      ำ
                                                                         ่
                แสรั้งที่าเป็็นว่าไม่เคยได่้ยินมาก่อนเลย เพ่รัาะมันคือโอกาสของผมที่จิะได่้
                                                                         �
                            ิ
                  ่
                                                                  �
                      ู
                เรัยนรั้และเตบโต ผมชิอบการัไป็โบสถ์โด่ยไม่ต้องมห์น้าที่อะไรั แค่เป็็น
                                                                  ่
                                                             ่
                                                                ่
                ตัวผมเอง รั้องเพ่ลงสรัรัเสรัิญ รัับพ่รัะวจินะ และพ่บป็ะกับพ่น้องในครัิสตจิักรั
                                                                �
                     ั
                เที่่าน�น
                       ู
                                                          ั
                               ั
                                          ่
                                                       ุ
                                                               ิ
                                          �
                      ผ้คนต่างห์วเรัาะเวลาที่ผมบอกว่า ในที่กวนอาที่ตย์ผมจิะต้องเป็็น
                ภูรัรัยาศษยาภูบาล แต่มนเป็็นเชิ่นนนจิรังๆ ห์น้าที่ของผมคอการัสนบสนน
                                                                        ั
                                                                 ื
                            ิ
                                              �
                                                          ่
                                     ั
                                              ั
                                                  ิ
                                                                            ุ
                                                          �
                       ิ
                     �
                     ่
                                                     ่
                  ิ
                จิลเลยน และผมสามารัถที่ำาได่้ในห์ลายวิธิ ห์ลงจิบการันมัสการั เธิอจิะ
                                                        ั
                อย่พ่ด่คยกบพ่น้องที่ตรังป็รัะตู และผมก็ที่าในส่วนของผม บางครั�งกคย
                             ่
                                                                         ั
                                                    ำ
                       ุ
                   ู
                                                                           ็
                          ั
                             �
                                                                            ุ
                     ู
                                  ่
                                  �
                                                                    ิ
                               �
                     ็
                  ั
                                                                            �
                                                              ึ
                                                            ู
                               ั
                                 ็
                                                                         ั
                กบเด่กๆ บางครังกพ่วกผ้ชิาย เพ่รัาะพ่วกเขาอาจิรั้สกไม่สนที่ใจินกที่จิะ
                                                                            ่
                                      ู
                                                                              ์
                    ั
                                                        ิ
                                    ิ
                                                    ่
                       ิ
                                               ่
                                           ั
                                                               ั
                                 ู
                คยกบศษยาภูบาลผ้ห์ญง คนมกเป็รัยบเที่ยบจิลเลยนกบ ด่อว์น เฟรันชิ
                            ิ
                                                           �
                                                           ่
                  ุ
   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111