Page 23 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 23

บทที่ 2






                                                     �
                                                     ่
                                                                     ุ
                                                  ้
                                        ิ
                                       ่
                       มอถงป็ค.ศ.1999 ชิวตของผมได่เป็ลยนแป็ลงไป็แลวในที่กด่าน ผมม ่
                                                                       ้
                        �
                        ื
                           ึ
                             ี
                                                                ้
                       ครัอบครัวเป็็นของตวเอง มลกสาวเลกๆ สองคน และพ่วกเขาม    ่
                                        ั
                                                       ็
                                                ู
                              ั
                                               ่
                                                                        ่
                                              ่
                                                           ู
                                                        ั
                                                               ั
                 ความห์มายอย่างมากต่อผม ผมมภูรัรัยาที่น่ารัก ผ้ได่้รับการัที่รังเรัยกจิาก
                                                     �
                                                     ่
                                                                      �
                                ิ
                                           ั
                            ิ
                 พ่รัะเจิ้าและตด่สนที่อย่างมากกบพ่รัะองค์ ผมมงานของตวเองที่ที่ากบเด่ก
                                                                      ่
                                                                        ำ
                                                                             ็
                                                                          ั
                                                                 ั
                                                        ่
                                      ่
                                                                   ่
                               ั
                                                                    ิ
                             ำ
                            ่
                                                     �
                  ั
                                                     ่
                 วยรั่น และที่สาคญ ผมมพ่รัะเยซ น้�คอส�งที่ได่้เป็ลยนแป็ลงชิวตของผม แต่
                                                          ่
                                                          �
                     ุ
                            �
                                            ู
                                                  ิ
                                                ื
                                                                ำ
                                  ิ
                                                                    ั
                                                       ื
                                              ั
                                                       �
                                   ่
                                    ิ
                          ั
                               ั
                       ั
                 การัป็รับตวเข้ากบวธิคด่แบบให์ม่ยงคงเป็็นเรัองที่้าที่ายสาห์รับผม เพ่รัาะ
                          ่
                                            ่
                                             ู
                 นานเที่่าที่�จิำาได่้ ผมอยู่กับชิ่วิตที่�ถกป็ฏิเสธิมาตลอด่จินมันกลายเป็็นตัวตน
                                           �
                                                               �
                                                                          ่
                                                                         ู
                                           ื
                                                   �
                                               ่
                                                   ่
                        ึ
                                                               ั
                                                          ่
                                                                     ่
                 ส่วนห์น�งของผมแล้ว มนเป็็นเรัองเด่ยวที่ผมรั้จิกด่ ด่งนนการัเรัยนรั้ที่จิะอย่ ู
                                     ั
                                                                          �
                                                       ู
                                                        ั
                                                            ั
                               �
                               ั
                        ิ
                                                               ื
                 โด่ยไม่คด่แบบนนแต่วางใจิในพ่รัะเจิ้าแที่น จิงเป็็นเห์มอนก้าวแรักๆ ของ
                                                       ึ
                                       ่
                 การัเด่ินที่าง บนเส้นที่างที่�ผมก็ยังคงเด่ินอยู่ในตอนน้�
                                                              ็
                                                  ั
                                                 ่
                                                                 �
                                                                 ่
                             ่
                              ิ
                                 �
                                                                     ่
                                 ่
                       ตลอด่ชิวตที่ผ่านมาผมไม่เคยมตวตน ผมเป็็นเด่กที่ไม่มใครัต้องการั
                                                     ู
                 และเป็็นคนที่�ไม่ม่ใครัสนใจิไยด่่ ตอนน้�ผมรั้แล้วว่าผมม่ค่าในสายพ่รัะเนตรั
                            ่
                          ื
                 พ่รัะเจิ้า เรั�องน�นกรัะจิ่างอยู่ในใจิผมต�งแต่วินาที่่ที่ผมเป็็นครัิสเต่ยน แต่ผม
                              ั
                                                ั
                                                          ่
                                                          �
                      ้
                                                             ็
                              ู
                               ่
                                                                �
                              ้
                                     ็
                          ่
                                                     ั
                    ั
                   ็
                 กยงตองเรัยนรัวาผมเป็นคนของครัอบครัว และเป็นที่ห์วงใยของคนใน
                                                                 ่
                                                                ่
                                                              ่
                                                                      ั
                                                                             ่
                                                                 ่
                                                                         ่
                                             ่
                                               �
                                               ื
                        ั
                                 ำ
                              ้
                                         ้
                                                   ้
                 ครัอบครัว ผมตองที่าความเขาใจิวาเรัองนห์มายความวาอยางไรัตวอยางเชิน
                                                   �
                                                         ่
                       �
                       ่
                    ั
                                                                             ่
                 ในวนที่ไม่สบายใจิ ผมจิะออกไป็ข้างนอกคนเด่ยวตลอด่ชิ่วงบ่าย บางที่ก ็
                                                                 ื
                          ื
                 ขับรัถไป็เรั�อยๆ ห์รัือไป็เด่ินเล่นไกลๆ แล้วป็ิด่โที่รัศัพ่ที่์เพ่�อไม่ให์้ใครัติด่ต่อ
                               ิ
                                          �
                                                                           ิ
                                          ่
                 ได่้ ผมไม่เคยคด่เลยว่าจิลเลยนอาจิเป็็นห์่วงผมอย่ผมไม่เคยต้องคด่ถง
                                                                             ึ
                                                             ู
                                       ิ
                 ความรั้สกของคนอนในแง่น้มาก่อน ที่กวนน้ผมได่้เรัยนรั้บที่เรัยนนนแล้ว
                                                                         �
                                                                         ั
                                                 ุ
                                                                 ู
                                        �
                                                             ่
                                                       �
                                                    ั
                                                                     ่
                        ึ
                       ู
                                 �
                                 ื
                                         ั
                 และผมก็ไม่เคยห์ายไป็แบบน�นอ่ก
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28