Page 93 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 93

ไขกุญแจเปิดประต 93
                                                                          ู


                                     ่
                               ่
                               �
                 ผมถูกเจิ้าห์น้าที่ต่อว่าที่�ผมเข้าไป็ในห์้องขังและไม่ได่้ลงกลอนป็รัะตู “แบบ
                                   �
                                   ่
                                ื
                      ั
                 สองชิ�น” ก่อน เพ่�อที่จิะไม่ถูกขังจิากด่้านใน เขาโกรัธิเพ่รัาะผมอาจิถูกจิับ
                                                 ื
                      ั
                                                 �
                            ั
                                                        �
                                                        ่
                                                           ั
                                       ั
                                  ำ
                 เป็็นตวป็รัะกน ผมที่าให์้ตวเองและผู้อนต้องเสยงอนตรัายและผมน่าจิะรัู้ด่ ่
                                      ่
                                 ่
                 กว่าน้� ผมยังต้องเรัยนรัู้อกมาก
                       เรัาเป็ิด่คอรั์สอัลฟ่าสาห์รัับเยาวชินในห์้องนมัสการัของเรัือนจิา
                                         ำ
                                                                             ำ
                                              ึ
                              ิ
                                                             ื
                         ำ
                                                          ั
                                                                          ู
                 และน�นที่าให์้เกด่บที่สนที่นาที่น่าที่�งในเป็็นบางครัง คนห์น�งผมน�งอย่ข้างๆ
                                                          �
                                          �
                                                                      ั
                                                                 ึ
                                          ่
                      ั
                 ห์น่มน้อยคนห์น�งตอนที่พ่วกเรัาเป็ิด่ด่วด่ของห์นงสอ ผมไม่อยากเป็็น...
                               ึ
                                                 ่
                                                          ั
                    ุ
                                     �
                                                            ื
                                                  ่
                                                   ่
                                     ่
                                                        �
                                                        ึ
                 เด็็กเหลืือขอ ผมบอกได่้เลยว่ามบางอย่างเกด่ขนภูายในใจิเขา พ่อพ่วกเรัา
                                                      ิ
                                            ่
                                      ั
                                                     ู
                                                            ุ
                                                                   ิ
                                                                          ื
                     �
                     ึ
                 ลกขนในตอนที่้าย เขาห์นมาที่างผมและพ่ด่ว่า “คณชิ่วยอธิษฐานเผอผม
                  ุ
                                                                          �
                                           ื
                                       ็
                 ได่้มยจิอห์์น” จิากนนเขากวางมอลงบนไห์ล่ผมและก้มห์วลงมาจินห์น้าผาก
                     �
                                 �
                                 ั
                                                               ั
                     ั
                 ของเรัาชินกัน มันดู่แป็ลกๆ สักห์น่อยและคนอ�นคงจิะสงสัยว่าเรัาที่าอะไรั
                                                        ื
                                                                         ำ
                                                            ั
                                              ั
                  ั
                                                                  ั
                      ู
                                                 ั
                                       ึ
                                     ู
                                                                        ิ
                            ั
                 กนอย่ แต่มนให์้ความรั้สกว่าเรัาสมผสจิตใจิของกนและกนได่้จิรังๆ เรัา
                                                   ิ
                                                              ่
                 อธิษฐานด่้วยกันและเขาทีู่ลขอให์้พ่รัะครัิสต์เข้ามาในชิวิตและเป็ล่ยนแป็ลง
                   ิ
                                                                       �
                                   ิ
                                                                ั
                 ชิ่วิตเขา มันเป็็นสที่ธิพ่ิเศษจิรัิงๆ ที่�ได่้แบ่งป็ันชิ่วงเวลาน�นกับเขา
                                              ่
                                ิ
                               ึ
                       อกคนห์น�ง มเด่กห์น่มคนห์นงพ่ด่กบผมว่า “มนเป็็นเรัองที่ยอด่เยยม
                                    ็
                                                                   �
                                                                            �
                           ื
                                                   ั
                                              ึ
                                                                   ื
                                              �
                                                                      �
                                                                            ่
                                                 ู
                                                            ั
                                                                      ่
                                        ุ
                                  ่
                        ่
                                                               ั
                                                                    ุ
                                                          ่
                                                           ำ
                 มากเลยจิอห์์น เป็็นเรัองมห์ศจิรัรัย์ และคณที่าได่้ด่สาห์รับตวคณเอง แต่ผม
                                   ื
                                        ั
                                                   ุ
                                                      ำ
                                                                 ั
                                   �
                          ่
                               ื
                        ิ
                          �
                 ไม่เชิ�อส�งที่คุณเชิ�อห์รัอกนะ”
                     ื
                                         ื
                                         �
                       ผมตอบเขาไป็วา “เรัองรัาวของเธิอเป็็นอยางไรับ้างล่ะ เพ่รัาะฉน
                                    ่
                                                                             ั
                                                           ่
                                                       ่
                                                     ิ
                                                ื
                                                         ิ
                                                            ึ
                 บอกได่้ว่าเธิอรัู้สึกโกรัธิเคืองและขมข�นกับส�งที่�เกด่ข�นกับเธิอนะ”
                                                                    �
                                                                    ่
                       “ใชิ่แล้ว” เขาตอบ “วนห์น�งผมกลบจิากโรังเรัยนมาที่บ้าน แล้วม ่
                                              ึ
                                         ั
                                                    ั
                                                              ่
                 กรัะด่าษโน้ตจิากพ่่อแม่วางบนโต๊ะในห์้องครัว พ่วกเขาย้ายไป็อย่ที่สเป็น
                                                                        ู
                                                                          ่
                                                                          �
                                                      ั
                 และบอกว่าจิะไม่กลับมาอก”
                                       ่
                       เขาถูกที่�งให์้เล�ยงด่ตัวเองในวัยเพ่ยงสิบห์กป็ี และเขายังคงเต็มด่้วย
                              ิ
                                   ่
                                                  ่
                                      ู
                                                                            ่
                                                                     ำ
                                                               ่
                                ุ
                                                   ู
                 ความโกรัธิและข่นเคือง รัวมถึงความรั้สึกว่าตัวเองมความสาคัญเพ่ยง
   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97   98