Page 25 - Cornice_Grade 6

basket and ask mother to peel them for me. seed,
FLASHBACK Uncle: Well anyways I will go to bed now it’s getting
Salva: Come on Ring, Ariik and Kuol! Dad has late, Goodnight.
brought mangoes! Let’s go get some! Salva: Goodnight uncle!
Narrator 2: Salva took the mangoes and gave it to Narrator 2: Th e next morning Salva was covered in
his mother. bites. The mosquitos weren’t quite friendly last

Salva: Mother, could you peel this for me? night. There he overheard the fisherman and his

Salva’s mother: Of course, Salva. How was your day uncle talking.
at school? Fisherman: Make sure to take plenty of water. The

Salva: It was good mom, we learned more about the Akobo desert is known for its harsh and hot
Arabic language today. climates. Also, stay safe from the fighting, it’s

Salva’s mother: That’s great son, well anyway, here getting harsh.

is your mango. Uncle: Will do, thank you very much.
END OF FLASHBACK Narrator 1: As everyone started entering the boats
Narrator 1: Salva’s mouth watered at the thought of once again, Salva had only one thing recurring
eating a Mango, which he hadn’t eaten in months. in his mind, “The Akobo desert is known for its

He remembered nibbling on the Mango seed. He harsh climates?” “Will we have to walk through
loved how fun it was to eat the mango left on the the desert?”

by Sukirti Singh

माहटवान लुथर हकङ (संिाद)

ु
उद् घोिक : माहटवान लुथर हकङ ६ ििवाका वथए । उनी सकलबाट आएर पसलको काररनदा : व्तमीहरू यहाँ हकन आएका ? यहाँ ्त गोरा मापनसहरू
वा
ँ
आफना गोरा साथीहरूसँग खषेलन जान लागषेका वथए । उनलषे तयहा पुगषेर मात्र आउँछन् । काला जाव्तलषे ्त पछापड उमभनुपछ !
ढोका ढकढ्याए । टम र विलीकी आमालषे ढोका खोललन् । माहटवानका बुबा : हामी अगापड बसषेर जुत्ा हकनछौँ नत्र हकनदैनौँ !
माहटवान : टम र विलीलाई खषेलन प्ठाइहदनुहोस् न ! पसलको काररनदा : हँदैन, व्तमीहरू खुरु्क पछापड जाओ ।
ु
टम र विलीकी आमा : माहटवान ! व्तमी र मषेरा छोराहरू धषेरै खषेललस्यौ। माहटवानका बुबा : हामी अगापड आएर जुत्ा हकनछौँ नत्र हकनदैनौँ ! आऊ
अब उनीहरू आफनो बाटो लागछन् । व्तमी आफनो बाटो लाग । माहटवान, जाऔँ ।
उनीहरू अबदषेजख व्तमीसँग खषेलन आउँदैनन् ।
ँ
माहटवान : बुबा ! जुत्ा जहा बसषेर हकनषे पपन हुनछ हैन र ?
माहटवान : हकन ?
माहटवानका बुबा : यो ्त हामीलाई उनीहरूलषे हषेपषेका हुन् । म यस्तो कराको
ु
टम र विलीकी आमा : हकनभनषे हामी गोरा हौँ र व्तमी काला हौ । विरोध गछ !
ु
वा
उद्घोिक : यव्त भनदै उनलषे ढोका बनद गररन् । माहटवान रुदैँ घर फकने । माहटवान : ्तपाईं विरोध गनुवाहुनछ भनषे म पपन विरोध गछ ।
वा
ु
आफनी आमालाई टम र विलीकी आमालषे भनषेको अथवा सोधषे ।
उद्घोिक : एक ददन माहटवान र उनका मशक्क बसमा बसषेर करा गददै वथए ।
ु
आमा : माहटवान ! हारिा पुखावालाई गोरा मापनसहरूलषे अपफ्काबाट हकनषेर बस भररइसकको वथयो ्तर कही गोरा मापनसहरू आए ।
षे
षे
लयाएको १५० ििवा भयो । उनीहरूलषे हामीलाई दास बनाएर राखषेका
षे
वा
हुन् । उनीहरू हामीलाई दुवयवािहार गछन् । तयसैलषे व्तरिा बाबा काला बसको चालक : व्तमीहरू दुई जना उ्ठर गोरा मापनसलाई बसन दषेओ ।
वा
जाव्तको सि्तनत्र्ताका लावग लडनुहुनछ । माहटवान : हुन्; हामीलषे पूरै पैसा व्तरषेका छौँ र हामीलषे बसन पाउनुपछ ।
ु
माहटवान : दास ! दुवयवािहार ! बसको चालक : खुरु्क उ�्ठहाल ! नत्र म पुललस बोलाउँछ ।
ँ
ु
आमा : मैलषे व्तमीलाई धषेरै कराहरू भनषेकी छ र व्तमीलषे धषेरै कराहरू मशक्क : आऊ माहटवान ! हामी उ्ठौँ । यहा ्झगडा गरषेर हँदैन ।
ु
ु
ु
ु
बुझ्दैनौ होला ्तर व्तमीलषे एउटा करा कहहलयै नवबसवानू । व्तमी उद्घोिक : यस घटनालषे विद्ाथथी माहटवानको मनमा काला जाव्तको हक र
ै
कोहीभनदा कम छनौ । असधकारका लावग म कही गनने छ भन्षे चषे्तना जागयो ।
ु
षे
उद्घोिक : कही ददनपपछ माहटवान आफना बुबासस्त जुत्ा हकन् पसलमा - विभूिण भणडारी
षे
जानछन् । उनीहरू जुत्ा पसलको अगापड आउँछन् । जुत्ा पसलको
काररनदा ररसाउँदै आउँछ ।

25