Page 21 - Cornice_Grade 6
P. 21
षे
क्षेत्रविक्रम कसी सानो छ ँ दा २७ ििवाको उमषेरमा २०३१ सालमा मैलषे मञजु विषटसस्त मागी वििाह
गरेँ । मषेरा दुई छोरा र एक छोरी छन् । मषेरी एउटी नाव्तनी ससमरिक हछन् ।
ु
षे
मैलषे यो अन्तिावा्ता मषेरा हजुरबुबा क्षेत्रविक्रम कसीसँग ललएकी हँ । यस मलाई बदमास मापनसहरूसँग डर लागछ । म राजद ू्त यदुनाथ खनालसस्त
ु
अन्तिावा्तामा उनलषे आफनो बालयकालका धषेरै सम्झनाहरू भनषेका छन् । बढी प्रभावि्त छ हकनभनषे उनी धषेरै विद्ान् वथए । मषेरो रग्तको समूह ‘बी
पोजषेहटभ’ हो । मलाई भगिान् प्रव्त पूरा विशिास छ हकनभनषे उनी हारिो
जीिनका सारा सुख, दु:ख र शाहन्तका माललक हुन् । मैलषे काम गरषेको ३२
मषेरो जनम २००४ साल जषेष्ठ महहनाको २० ग्तषे नुिाकोट जजललाको विदुर
ु
नागरपाललका िडा नं. ८ को थुमका गाउँमा भएको हो । मषेरा मा्तापप्ताको ििवा पूरा भयो । मैलषे धषेरै दषेशहरूको भ्रमण गरषेको छ । यी दषेशहरू भार्त,
षे
षे
ु
नाम गणषेशबहादुर कसी र िषेदकमारी कसी हो । मषेरा बुबा नषेपाली सषेनामा बङ्गलादषेश, श्ीलङ्ा, ससङ्गापुर, दलक्ण कोररया, जापान, सपषेन, बषेलाय्त,
प्रमुख सषेनानी (अ.प्रा) वथए र मषेरी आमा गृहणी वथइन् । मैलै भगिान् बहाल अमषेररका र फ्ानस हुन् । मषेरो सिभाि ममलनसार छ । मलाई घरपालुिा
ु
वा
ु
ु
ै
प्राथममक विद्ालय ्ठमषेल, का्ठमाडौँमा पढेँ । मषेरो पररिारमा बुबा, जनािरमधयषे ककर मन पछ । अहहलषे कनै पपन घरपालुिा जनािर छनन्
ु
ु
आमा, दुई दाजु, एक भाइ, एक दददी, एक बहहनी र म वथयौँ । मैलषे ्तर दस ििवा अवग हारिो घरमा एउटा सानदार सषे्तो ककर वथयो । तयसको
२०१८ सालमा जुद्ोदय पह्लक हाई सकलबाट एसएलसी उत्ीणवा नाम लकी वथयो।
ु
ु
गरेँ । म कशाग्र विद्ाथथी वथएँ । तयसैलषे मैलषे बी.एससी.मा पूणवा छात्रिृव्त
पाएँ । बी.एससी. उत्ीणवा भएपहछ मैलषे भार्तको आर.ई. इहनजपनयररङ बालयकालबाट मैलषे धषेरै मशक्ा पाएँ । सानैदषेजख रारिो बानी, काम र
कलषेजमा बी.ई. उत्ीणवा गरेँ । मषेरो बालयकालको घर पकनाजोल अधययनमा लगनशील हुनषे मशक्ा मैलषे पाएका प्रमुख मशक्ा हुन् । मलाई
ु
कालधारामा वथयो । मलाई तयो घर रमाइलो लाग्थयो हकनभनषे तयहा हामी फटबलमा बढी रुसच छ । मलाई मासु, दाल, भा्त मम्ठो लागछ । मलाई
ँ
दाजुभाइ र साथीहरूसँग ममलषेर खषेल्थयौँ । हामी एकापसमा खानषेकरा बाडषेर मन पनने रङ सषे्तो हो । मलाई दौरा, सुरुिाल, कोट, पाइनट लगाउन मन
ु
ँ
षे
ु
खानथौँ । घरमा मैलषे काम वबगादावा धाईआमालषे बुबालाई समषे्त गाली गदावा लागछ । मलाई मन पनने नायक र नावयका भुिन क.सी., ददललपकमार र
ँ
मलाई हासो उठ्थयो । म दाजुभाइसस्त भँगषेराहरूलाई डराउन डोकामा कररसमा माननधर हुन् । मलाई नषेपालपहछ मन परषेको दषेश अमषेररका हो ।
पासो थापी छोपथेँ । यव्त धषेरै रमाइला क्णहरू आज समरणमा आउँछन् । मलाई ‘मुनामदन’ खणडकावय पढन रमाइलो लागछ । मलाई सबैभनदा मन
परषेको ससनषेमा ‘कसुमषे रुमाल’ र ‘राम और शयाम’ हुन् । मषेरो बालयकालको
ु
सपना एउटा इहनजपनयर बन्ु वथयो र यो सपना २०२८ सालमा साकार
ृ
मषेरा कानछा दाजु कषणलषे सानै उमषेरमा यो पृ्थिी छाडषे । यस समाचारलषे
षे
हामीलाई साह्ै दु:खी बनायो र हामी कही ददन हासनै सकनौँ । म तयो ददन भयो । मैलषे राजा िीरषेनद्रको बाहुलीबाट महषेनद्र विद्ा भूिण सुनको पदक
षे
ँ
ु
ु
वबसवानै सह्दनँ । मषेरो ममलनषे साथी ऋविदषेि भट्टराई वथयो । ऊ ममलनसार पाएको छ । मषेरो ३२ ििवाको सरकारी जावगरमा सबैभनदा ्ठलो योगदान
वथयो । मलाई मषेरा साथीहरूमधयषे बाबुली भट्टराई मन पददैन्थयो । ऊ दाङ जजललामा पहहलो विद्ु्तसषेिा पुर ् याउनु हो । मलाई अमषेररकामा
आफनो फसवादको समयमा नपढषेर गुलषेलीलषे चराहरूलाई मा्थययो । मलाई तयो इहनजपनयररङ विियमा उचच मशक्ा अधययन गनने मन वथयो ्तर मैलषे
ु
ु
ै
पट्क मन पददैन्थयो । मलाई पढन धषेरै रुसच भएकालषे बालयकालमा मैलषे तयो पूरा गनने मौका पाइनँ । मलाई आफनो फसवादको समयमा सुतन,
राखषेको भविषयप्रव्तको उद्षेशय धषेरै पढनु वथयो । मषेलै सियंबाट पढनषे प्रषेरणा अधययन गनवा र मषेरी भुरी (नाव्तनी ससमरिक)लाई गजण्त पढाउन
पाएँ । मलाई बालयकालमा धषेरै पढनषे मन वथयो र अहहलषे पपन पढन धषेरै मन लागछ । जीिनको अथवा सबै मापनसहरूको विचारमा फरक
रुसच छ । मलाई मन पनने मशक्क रामजीप्रसाद शमावा वथए । उनी जुद्ोदय हुनछ । मषेरा लावग जीिनको अथवा शाहन्त प्राप्त गनुवा र ईशिरको भसति
ु
पह्लक हाई सकलका प्रधानाधयापक, अङ्ग्रषेजी र गजण्तका मशक्क गनुवा हो । सफल्ताको बाटो असफल्ताको बाटाभनदा अ्झ गाह्ो
वथए । मलाई कम मन पनने मशक्क िासुदषेि लुँइटषेल वथए । उनी अलछीलागदो हुनछ । तयसैलषे म पढनू, बुहद् बढाउनू र आफनो काममा लगनशील
ु
गरी नषेपाली पढाउँथषे । हुनू भनी पा्ठकहरूलाई सनदषेश ददनछ ।
– ससमरिक थापा
21
