Page 18 - AGIOS LAZAROS

Ἡ ἀνάσταση συντελεῖται Κατόπιν, ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε: «Λύστε τον καί ἀφῆστε τον
νά περπατήσει» καί νά πάει στό σπίτι του. Καί στά λόγια αὐτά
τοῦ Κυρίου οἱ ἑρμηνευτές διακρίνουν τήν ταπείνωσή του, τό
«ἀκόμπαστον». Δέν τόν συνοδεύει «γιά νά μή γίνει αὐτό ἀφορ-
μή ἐπευφημίας καί θορύβου».

Τί εἶδε ὁ ἅγιος Λάζαρος στόν ἄλλο κόσμο;

Ε ὔλογη εἶναι ἡ ἀπορία γιατί δέν ἀναφέρεται ἀπό τόν εὐαγ-

γελιστή Ἰωάννη κάτι σχετικό μέ τό τί εἶδε στόν πέραν τοῦ
τάφου κόσμο ἤ τί βίωσε ἡ ψυχή τοῦ ἁγίου Λαζάρου τίς
τέσσερις ἡμέρες πού ἦταν χωρισμένη ἀπό τό σῶμα του. Ἄρα-
γε δέν ἔκανε κάποια διήγηση ἤ περιγραφή μετά τήν ἀνάστασή
του, δεδομένου ὅτι θά δεχόταν πολλές σχετικές πάνω στό θέμα
αὐτό ἐρωτήσεις; Ἡ ἀπάντηση θά μποροῦσε νά εἶναι: «Ὡς πρός
Ε πειτα ἀπό τούς λόγους αὐτούς, ὁ Ἰησοῦς «κραύγασε μέ μέν τίς μεταβολές πού συντελέστηκαν κατά τόν θάνατο καί
τήν ἀνάσταση πού ἀκολούθησε, οὔτε ὁ ἴδιος θά τίς κατάλαβε
φωνή δυνατή: Λάζαρε, δεῦρο ἔξω». Ἔλα καί πάλι ἔξω στή
ζωή. Κραύγασε δυνατά «γιά νά ἀκούσουν ὅλοι οἱ παρόντες καλά. Ἀλλά συνέβη σ’ αὐτόν κάτι ἀνάλογο πρός τόν ἀπόστολο
τήν γεμάτη ἐξουσία διαταγή του καί ὅταν δοῦν ὅτι ἡ ἐντολή του Παῦλο “πού ἡρπάγη ἕως τρίτου οὐρανοῦ” (Β΄ Κορ. 12, 2) καί
πραγματοποιήθηκε, νά καταλάβουν ὅτι ἔχει πάνω του κάτι τό
ὑψηλό καί θεοπρεπές», ἑρμηνεύει ὁ Εὐθύμιος ὁ Ζιγαβηνός. Ὁ
δέ ἱερός Χρυσόστομος σχολιάζει: «Δέν εἶπε, ἀνάστησέ τον Πατέ-
ρα, ἀλλά... διά τῶν πραγμάτων δείχνει τή δύναμή του… Καί δέν
εἶπε ἀναστήσου, ἀλλά ἔλα ἔξω, μιλώντας στόν πεθαμένο σάν
νά ἦταν ζωντανός» καί ἐπειδή ἦταν κλεισμένος μές στόν τάφο.
Χωρίς νά παρεμβληθεῖ χρόνος, ἀμέσως, ἐξῆλθε ὁ νεκρός ἀπό
τόν τάφο, παρόλο πού ἦταν δεμένος (φασκιωμένος) μέ νεκρο-
στολικά δεσμά, τά σάβανα καί τίς ταινίες, κατά τή συνήθεια τῶν
Ἰουδαίων. Τά δεσμά αὐτά δέν τόν ἐμπόδισαν νά βγεῖ ἔξω. Πρό-
κειται γιά τά «ὀθόνια», μέ τά ὁποῖα λίγες ἡμέρες ἀργότερα θά
τύλιγαν τό νεκρό σῶμα τοῦ Κυρίου ὁ Νικόδημος, ὁ Ἰωσήφ καί
οἱ Μυροφόρες γυναῖκες (βλ. Λουκ. 24, 12. Ἰω. 19, 40). Ἐπιπλέον,
τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Λαζάρου ἦταν τυλιγμένο μέ «σουδάριον»
(εἶδος μαντιλιοῦ). Ἔτσι, χρειάστηκε κάποια χέρια τῶν παρόντων
νά λύσουν καί νά ξετυλίξουν τίς ὑφασμάτινες λωρίδες του, «ὥστε
νά μήν ὑπάρξει καί ἡ παραμικρή ἀφορμή γιά ἀμφισβήτηση ἤ συκο-
φάντηση τοῦ θαύματος, ἀλλά νά εἶναι μάρτυρές του» (Κύριλλος). Ὁ καλαίσθητος περιβάλλων χῶρος τοῦ ναοῦ στή Δρομολαξιά.

18 19