Page 6 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~๖~

“นี่ สายเมือง เจา เปนลกู ของนายหนังสือตา งเมือง ไดงนิ มาวา เกงเหลอื หลาย ได
วชิ าจากพอ กห็ ลายอยู ไดภ าษาหลายอยเู จา ถา บนบั ภาษายวนเฮานี้ กจ็ ะมี ภาษาทางเมอื ง
ใตอ โยธิยา มา น เงี้ยว ลอื้ เขิน...”

“เอา..ปอๆๆ บถา มาอวดกน๋ั นักลํา้ ไป สกั กาํ ก็ฮู วา จะเกงแตอ ยา งตี้อกู อ” เสยี งนมุ
เลก็ เหมอื นเดง็ ปน เมา ทําใหห ัวใจของสายเมืองเริ่มส่ันสะทาน

“บัวไหล เจา ไปหาทท่ี างหอ้ื สายเมอื งนงั่ เหยี นนั่ เปน จะมาเปนครูของเฮา”
บวั ไหล หรือคนท่ีนาํ ทางมานน้ั กลุ กี จุ อจดั แจงสถานทน่ี ัง่ ใหก ับสายเมือง โดย
น่งั หางออกไป ภายใตร ม ของไมใหญที่ทอดกิ่งกานสาขาเปนพุม ใหญ
“ไหวสาบาทเจา ขาเจาสายเมือง ลูกหนงั สือตางเมอื ง วนั นไ้ี ดรับอาชญาปลงปน
มาหื้อสอนหนงั สอื แกเ จา หญิง บาทเจา”
“บตองมาแกพธิ ีตหี้ นเ้ี ตอ ะ ขา กก็ ายเตม็ ที หนัวบาทเจาอยหู ้นั เปน อันบไดสอน
กันพอดี อูบา ดายก็ได จะไดย ตุ า งสอนหนังสอื หนอ ย”
สายเมอื งเรมิ่ สอนหนังสอื ใหก บั เจา หญงิ องคนอ ย ผูเปนทร่ี ักยง่ิ ของพอ เจาและ
มหาเทวี ดว ยยัสสะดวยศักดติ์ อนน้ี ถอื วา เปนธดิ าเจาอยหู วั แหงลา นนา ท่พี อเจารกั เทยี ม
แกว ตาดวงใจ ถึงแมนวาหากนบั ตามจรงิ แลว มีศักดเ์ิ ปน หลานลุง ดว ยเจาแมก ็ดว นตาย
ไปหลังจากทค่ี ลอดเจาหญิงไมนาน สว นเจาพอ ของเจา หญิงน้ันเสียชวี ิตตามไปตง้ั แตย งั
เลก็ อยูมาก พอ เจาจงึ รับเอาเจาหญิงเปน ลูก ท้งั ๆ ท่ยี งั อยใู นผาเหลือง โดยมหาเทวเี ปน ผู
เล้ียงดฟู มู ฟก มา อนั ใดทด่ี ที ง่ี าม ก็จะพระราชทานมาใหเ สมอ
แลวเจา หญิงก็เติบโตมาดว ยความรกั ของเจาพอ และเจายาอยางทว มทน พอเจริญ
ชนั ษาข้นึ มา กช็ อบศึกษาหาความรู โดยผดิ แผกจากสตรีโดยท่วั ไป นยิ มชมชอบการตอ สู
โดยอา งวา การศึกกย็ ังมี หากมีอะไรจะไดป องกนั ตวั ได อยา งเจาแมของพระเจาตโิ ลก
ราชาเม่อื ครงั้ กระโนนที่ออกรบในสมรภมู ทิ ่ีเมอื งแพร ซ่ึงขอ น้ที ําใหเ จา ยา และเจา พอมิ
อาจจะหา มได จึงไปหาครมู อื ดี มาฝกซอ มสอนเจาหญิง จนมคี วามเชย่ี วชาญในยุทธวิธี
ไมแ พช ายคนใดเลย พอเลิกจบั ดาบ ก็หนั มาจับพบั สาและปดดินสอบาง