Page 9 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>
P. 9
~๙~
“ย้งั เมินบไดเจา ยอ นวา เจาเหนือหวั มอี าชญาฮอ งหาเจาหญิงเจา ขัดใจเมอื เวยๆ
เดว น้ีเลยเจา ”
“หา เจา พอ ฮอ งหาเฮากา เจาพอ มอี ะหยังฟง ฮีบกาหือ บวั ไหล” เจาหญงิ ผดุ ลกุ ข้นึ
ดวยความตกใจ กลัววาจะมเี ร่อื งรายเกดิ ขน้ึ
“ขา เจาก็บฮ ูเหมือนกันเจา แตหนา จะเกยี่ วกับเจาหญิง หนั อี่นางท่เี ฝา แหนอยหู นั้
เลา กนั เจา”
“เอ?? จะมีอะหยงั ฟง หา อ้นั สมู ีการอะหยงั ก็ไปเยยี ะกอ นเตอ ะ หากมีอนั ใดขา จะ
สงคนไปบอก” สุดทา ย หนั มาบอกกับสายเมอื ง ดว ยการเรียนการสอนวนั นี้คงจะยตุ ลิ ง
เพียงเทานี้ ดว ยมีเรื่องดว นกระชั้นชิดเขา มา ดว ยหวั ใจทเี่ ตน ไมเปน สํ่าของเจา หญงิ ดว ย
แตกอ นแตไ รมเิ คยมเี รือ่ งเดอื ดเนอื้ รอนใจเพยี งน้ี เกรงวา จะเปน เร่ืองรา ยมากกวาเร่อื งดี
ตามลางสงั หรณของผูห ญิง
“เจา ” สายเมอื งรับคาํ ไดแ ตเพยี งน้นั
แลวเจาหญงิ และบวั ไหล กเ็ ดนิ ไปยังหอคาํ ดว ยความรบี เรง ทง้ิ ใหส ายเมอื ง น่งั
อยทู ามกลางสวนดอกไมท พ่ี ดั โชยกลิน่ หอม... หากเปน ดงั เชน ทกุ คราว คงจะยินดแี ละ
รืน่ รมยไมน อ ย หากแตว ันนี้ ใจกลับสั่นๆ กระไรพิกล๚๛
“ย้งั เมินบไดเจา ยอ นวา เจาเหนือหวั มอี าชญาฮอ งหาเจาหญิงเจา ขัดใจเมอื เวยๆ
เดว น้ีเลยเจา ”
“หา เจา พอ ฮอ งหาเฮากา เจาพอ มอี ะหยังฟง ฮีบกาหือ บวั ไหล” เจาหญงิ ผดุ ลกุ ข้นึ
ดวยความตกใจ กลัววาจะมเี ร่อื งรายเกดิ ขน้ึ
“ขา เจาก็บฮ ูเหมือนกันเจา แตหนา จะเกยี่ วกับเจาหญิง หนั อี่นางท่เี ฝา แหนอยหู นั้
เลา กนั เจา”
“เอ?? จะมีอะหยงั ฟง หา อ้นั สมู ีการอะหยงั ก็ไปเยยี ะกอ นเตอ ะ หากมีอนั ใดขา จะ
สงคนไปบอก” สุดทา ย หนั มาบอกกับสายเมอื ง ดว ยการเรียนการสอนวนั นี้คงจะยตุ ลิ ง
เพียงเทานี้ ดว ยมีเรื่องดว นกระชั้นชิดเขา มา ดว ยหวั ใจทเี่ ตน ไมเปน สํ่าของเจา หญงิ ดว ย
แตกอ นแตไ รมเิ คยมเี รือ่ งเดอื ดเนอื้ รอนใจเพยี งน้ี เกรงวา จะเปน เร่ืองรา ยมากกวาเร่อื งดี
ตามลางสงั หรณของผูห ญิง
“เจา ” สายเมอื งรับคาํ ไดแ ตเพยี งน้นั
แลวเจาหญงิ และบวั ไหล กเ็ ดนิ ไปยังหอคาํ ดว ยความรบี เรง ทง้ิ ใหส ายเมอื ง น่งั
อยทู ามกลางสวนดอกไมท พ่ี ดั โชยกลิน่ หอม... หากเปน ดงั เชน ทกุ คราว คงจะยินดแี ละ
รืน่ รมยไมน อ ย หากแตว ันนี้ ใจกลับสั่นๆ กระไรพิกล๚๛