Page 178 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 178

หน่อย  เพื่อจะยกพื้นไม่ให้งูไม่ให้สัตว์เลื้อยคลานเข้าไปในกลดได้  เมื่อท่านทำเสร็จเรียบร้อยก็นั่ง

               สมาธิ ตอนกลางวันไม่เป็นไร พอตอนเย็น ๆ นี่มีเสียงเสือมาแล้ว งาว โฮะ ท่านบอกว่าขนหัวลุกหมด

                                                               ื
               ทั้งตัว ขนหมดทั้งตัวนี่ขนลุกซู่ขึ้นมาเลย เอาละเจอเสอจริง ๆ แน่เลย ท่านก็นั่งสมาธิ พอนั่งสมาธิต่อ
                                                         ่
               ก็ได้ยินเสียงอีก งาว โฮะ โอย ขนลุกซู่ ๆ ท่านวายังงี้ ทีนี้พอครั้งที่ ๓ นี่ ท่านก็กำหนดจิตได้แล้ว เสียง
               เสือมันร้องแต่ท่านไม่ได้ยินแล้วคราวนี้  ท่านนั่งสมาธิ  พอเข้าสมาธิลึกดับจิตเลยละทีนี้  ไม่รู้วันรู้คืน

               เลย นั่งไป ๓ วัน ๓ วัน

                     หลวงปู่มั่นท่านเอาจิตไปดูหลวงพ่อ  ว่าหลวงพ่อเรานี่กลัวเสือหรือเปล่า  หรือว่าหนีเตลิดเปิด

               เปิงไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้  ที่ไหนได้  หลวงพ่อของเรานี่นั่งสมาธิ  ๓  วัน  ๓  คืนไม่ออกจากสมาธิเลย

               ท่านก็เลยคิดว่าหลวงพ่อของเรานี่เลยมากไป พอวันที่ ๔ ท่านก็ไปเรียกกลับ ให้คนไปตามกลับ เมื่อ

               ตามกลับมาแล้วหลวงปู่มั่นก็บอกว่า นี่แหละตอนที่แกอยู่กับเรานี่ แกก็นั่งสมาธิเข้าไปอยู่ในฌานลึก

               อยากให้แกไปเจอกับเสือ มันจะได้มีสติอยู่ตลอดเวลา ถ้าแกเผลอเมื่อไหร่ เสือก็จะมางาบเอาท่านว่า

               อย่างงี้ แกนั่งสมาธิได้ดีและยอดเยี่ยมมาก แกต้องจำไว้ ทำสมาธินี่เวลาจิตมันสงบแล้วมันต้องถอย

               ออกมา เพื่อจะพิจารณาถึงร่างกายเรา ถ้าหากว่าเราไปอยู่ในฌานลึกยังงั้น มันก็จะเหมือนนอนหลับ

               มันจะได้ประโยชน์อะไร เรานอนหลับก็แค่พักผ่อนเท่านั้นเอง แกต้องถอนจิตออกมาอยู่ที่รูปฌานให้

               ได้ อยู่ที่ฌาน ๑ ฌาน ๒ ฌาน ๓ ฌาน ๔ แกจะรู้ว่าเวทนามันเกิดขึ้นมาจะได้รู้ มิฉะนั้นเวทนาเกิด

               ขึ้นมาแกก็จะไม่รู้ ไม่รู้ก็จะพิจารณาไม่ได้ หลวงพ่อก็ว่า ครับผม ๆ เป็นพระคุณอย่างยิ่งเลย ตั้งแต่บัด

                                                                                ิ
               นั้นเป็นต้นมาหลวงพ่อของเราก็เลยปฏิบัติธรรม  เดินจงกรม  นั่งสมาธ  เมื่อมีปัญหาอะไรก็ไต่ถาม
               หลวงปู่มั่น  ก็เป็นอย่างนี้ตลอดมา  เพราะฉะนั้น  คงจะพอแล้วเท่านี้สำหรับวันนี้  เอาละขอให้ท่าน

               ทั้งหลายรับพรต่อไป

















               \



                                                          ๑๗๘
   173   174   175   176   177   178   179   180   181   182   183