Page 43 - TH Edition Ver3
P. 43
41
การพูดเรื่องท่าน้ า/ ปุพฺพเปตกถํ – ซึ่งการพูดเรื่องคนที่ล่วงลับไปแล้ว/ นานตฺตกถํ – ซึ่งการพูดเรื่อง
ิ
เบ็ดเตล็ด/ โลกกฺขายิกํ – ซึ่งการพูดเรื่องโลก/ สมุทฺทกฺขายิกํ – ซึ่งการพูดเรื่องทะเล/ อติภวาภวกถํ –
ซึ่งการพูดเรื่องความเจริญและความเสื่อม/ อิติ – ดังนี้/ วา – หรือว่า/
อิติ – ดังนี้/ เอวรูปาย – เห็นปานนี้/ ติรจฺฉานกถาย – จากเดรัจฉานกถา/ ปฏิวิรโต – ทรง
เว้นขาดแล้ว/ สมโณ – พระสมณะ/ โคตโม’ติ – โคดม’ดังนี้/
อิติ – ดังนี้/ วา – หรือว่า/ หิ – ก็/ ภิกฺขเว – ดูกรภิกษุทั้งหลาย/ ปุถุชฺชโน – ปุถุชน/
ตถาคตสฺส – ซึ่งตถาคต/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ วทมาโน – เมื่อกล่าว/ วเทยฺย. – พึงกล่าว/
๑๘. “ยถา – ฉันใด/ วา – หรือว่า/ ปเนเก – ก็+บางพวก/ โภนฺโต – ผู้เจริญ/ สมณพฺ
ราหฺมณา – สมณพราหมณ์ทั้งหลาย/ สทฺธาเทยฺยานิ – ที่เขาให้ด้วยศรัทธา/ โภชนานิ – ซึ่ง
โภชนาหารทั้งหลาย/ ภุญฺชิตฺวา – ฉันแล้ว/ เต – สมณพราหมณ์ทั้งหลายเหล่านั้น/ เอวรูปํ – เห็น
ปานนี้/ วิคฺคาหิกกถํ – ซึ่งการพูดทุ่มเถียงแก่งแย่งกัน/ อนุยุตฺตา – ผู้ตามประกอบแล้ว/ วิหรนฺติ –
ย่อมอาศัยอยู่/
เสยฺยถิทํ – อย่างไร+นี้ (ได้แก่)/ น – ไม่/ ตฺวํ – ท่าน/ อม – นี้/ ธมฺมวินยํ – ซึ่งพระธรรม
ํ
ิ
ํ
วินัย/ อาชานาสิ – ย่อมรู้ทั่วถึง/ อหํ – ข้าพเจ้า/ อม – นี้/ ธมฺมวินยํ – ซึ่งพระธรรมวินัย/ อาชานามิ
ิ
– ย่อมรู้ทั่วถึง/ กึ – ตฺวํ – ท่าน/ อิม – นี้/ ธมฺมวินยํ – ซึ่งพระธรรมวินัย/ อาชานิสฺสสิ – จักรู้ทั่วถึง/
ํ
ิ
มิจฺฉา – ผิด/ ปฏิปนฺโน – เป็นผู้ปฏิบัติแล้ว/ ตฺวมสิ – ท่าน+ย่อมเป็น/ อหมสฺม – ข้าพเจ้า+ย่อมเป็น/
สมฺมา – โดยชอบ/ ปฏิปนฺโน – เป็นผู้ปฏิบัติแล้ว/ สหิตํ – ค าพูดมีประโยชน์/ เม – ของข้าพเจ้า/
อสหิตํ – ค าพูดไม่มีประโยชน์/ เต – ของท่าน/ ปุเรวจนียํ – ซึ่งค าที่ควรพูดก่อน/ ปจฺฉา – ใน
ภายหลัง/ อวจ – ได้พูดแล้ว/ ปจฺฉาวจนียํ – ซึ่งค าพูดภายหลัง/ ปุเร – ในกาลก่อน/ อวจ – ได้พูด
แล้ว/ อธิจิณฺณํ – เรื่องที่ท่านเคยชิน/ เต – ของท่าน/ วปราวตฺตํ – ได้ผันแปรไปแล้ว/ อาโรปิโต –
ิ
เป็นอันได้ยกขึ้นแล้ว/ เต – ของท่าน/ วาโท – ค าพูด/ นิคฺคหิโต – เป็นอันข่มได้แล้ว/ ตฺวมสิ – ท่าน+
ย่อมเป็น/ จร – จงหาทางแก้/ วาทปฺปโมกฺขาย – เพื่อการเปลื้องซึ่งวาทะ/ นิพฺเพเฐหิ – จงชี้แจงให้
เห็นชัด/ วา – หรือว่า/ สเจ – ถ้าว่า/ ปโหสีติ – ย่อมสามารถ+ดังนี้/ อิติ – ดังนี้/ วา – หรือว่า/
อิติ – ดังนี้/ เอวรูปาย – เห็นปานนี้/ วิคฺคาหิกกถาย – จากการพูดทุ่มเถียงแก่งแย่งกัน/ ปฏิ
วิรโต – ทรงเว้นขาดแล้ว/ สมโณ – พระสมณะ/ โคตโม’ติ – โคดม’ดังนี้/
อิติ – ดังนี้/ วา – หรือว่า/ หิ – ก็/ ภิกฺขเว – ดูกรภิกษุทั้งหลาย/ ปุถุชฺชโน – ปุถุชน/
ตถาคตสฺส – ซึ่งตถาคต/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ วทมาโน – เมื่อกล่าว/ วเทยฺย. – พึงกล่าว/
๑๙. “ยถา – ฉันใด/ วา – หรือว่า/ ปเนเก – ก็+บางพวก/ โภนฺโต – ผู้เจริญ/ สมณพฺ
ราหฺมณา – สมณพราหมณ์ทั้งหลาย/ สทฺธาเทยฺยานิ – ที่เขาให้ด้วยศรัทธา/ โภชนานิ – ซึ่ง
โภชนาหารทั้งหลาย/ ภุญฺชิตฺวา – ฉันแล้ว/ เต – สมณพราหมณ์ทั้งหลายเหล่านั้น/ เอวรูปํ – เห็น
ปานนี้/ ทูเตยฺยปหิณคมนานุโยคํ – ซึ่งการท าหน้าที่เป็นตัวแทนและผู้สื่อสาร/ อนุยุตฺตา – ผู้ตาม
ประกอบแล้ว/ วิหรนฺติ – ย่อมอาศัยอยู่/
