Page 18 - 129.cdr

Cerkak

gelem obah ngosi risbané bé bebeh déjagongi
hahahaha...” ujaré Ramané Iman kamikekelen.
Iman sing délédhék dadi jéngkél, njur lunga
nemoni batiré.

***

Iman njagong neng pinggir sawah. Tangané
ésih nggegem HP karo dolanan. Ijig-ijig Tukijan karo
Marno liwat, klambiné kembar, sragam pabrik.
“Jan telatén temen, Ko, yah, Man...” ujaré
Tukijan karo ngendhegna montoré.
“Ngapa si?”
“Dagang anggur.”
“Maksudé?”
“Pengangguran hahaha...” Marno nyemauri.
“Kaya kuwé koh gayané naksir Ningsih. Masa
gelema, wong Ningsih be sregep nemen réwang-
réwang neng kiosé biyungé neng pasar.”
Iman meneng baé. Ning atiné lara nemen.
Kawus dadi “Awas ya, tek buktékna! Inyong bisa olih Ningsih.”
Iman mbatin.
***
Pengangguran ora seneng weruh ulaté anaké sing tembé bali dolan.
“Kenangapa, Ko?” Yu Sarti takon semu kesuh,
“Masa, inyong dényéki jéré telatén dagang
anggur.”
“Man... Man..., bocah wis lulus ora ngréwangi Rama Paiman Karo biyung Sarti ngguyu-
biyung malah kulinané nglayab thok,” Sambaté Sarti, ngguyu.
biyungé Iman, maido anaké sing wis rong taun lulus “Mulané, Man, Ko mbok wis bujang, ora kena
ning ésih nganggur baé ora gelem obah nggolét gemantung wong tuwa terus. Kudu bisa obah. Apa iya,
pegawéan. rama karo biyungmu kon nyukupi uripé Ko, selawasé?
Sing déomongi meneng baé, mung dolanan HP Inyong wis padha tuwa.” Ujaré ramané Iman. “Jajal
karo njagong neng risban sing sedhéla maning wis takon-takon. Inyong ora mangan bangku sekolahan,
rompés. ngertiné ya pegawéan macul karo nukang.”
“Angger ana wong tuwa ngomong, toli “Iya, Man. Jajan nggolét-golét.” Biyungé
dérungokna Banting sisan HP-ne,” Biyungé nutugna nambahi.
omongé karo nyapu. “Iya. Inyong bebeh dényék maning.”
Iman dolanan baé, ngosi ijig-ijig ngadhuh-
adhuh aos pisan. ***
“Kenangapa kuwé..?!” Yu Sarti mlayu.
“Lara pisan kiyé, Yung… Yung,” Iman mringis Nggolét pegawéan pancén ora gampang. Wis
kelaranen. méh sewulan urung olih pegawéan. Ndaptar neng
"Jan, ana-ana baé, Ko Man… Man?!” Sambaté toko ya ora ketampa. Jan... marakna nglokro.
Yu Sarti nulungi Iman. Apamaning Ningsih jéré agi déléncéri si Marno,
Iman kelaranén merga risban sing déjagongi pikirané tambah ora karu-karuan.
rompés, mledhos. “Ko, wis ndaptar ngendi baé, Man?” biyungé
Lagi gisus nulungi Iman, ijig-ijig ramané Bali, takon nalikané Iman bali sekang njujugna lamaran.
“Ko kenang ngapa Man? Prangas-pringis kaya kuwé?!” “Pirang-pirang, Yung.”
Rama Paiman takon maring anaké lanang. “Sing sabar, mengko toli olih. Ko, kudu tetep
“Tiba. Mbok kuwé ngosi risbané rompés,” Yu semangat, aja kéri ndonga,” Biyungé mbombongi.
Sarti nyemauri karo nggodhog wédang nggawékna “Iya, Yung,” Iman semaur karo mbukak HP. Ora
kopi. kemaha dhéwéké maca lamona ana lowongan
Sing décritani malah ngguyu kamikekelan. pegawéan dadi resepsionist hotél bintang lima.
“Mulané, dadi bocah ora usah késéd, njagong baé ora
18 ANCAS 129/Taun XI/Februari 2021