Page 11 - Tuğba Zengin

Senaryo Yarışması

Asya AKSU

Ocak ayının son günlerinden biriydi. Göçmen kuşlar çoktaaan

İstanbul’u terk etmişti. İçimizi ısıtan güneş de ortalıkta

gözükmüyordu. Pencereden baktığımda gökyüzünde sadece gri

bulutları görüyordum. Odamda beyaz aydınlatma ise gözümü

kamaştırıyordu. Çalışma masamdaydım. Salgın nedeniyle okullarda
yüz yüze eğitime ara verildiğinden biz öğrenciler dersleri ve

etkinlikleri evden internet üzerinden izleyebiliyorduk. Yaklaşık on on

beş dakikadır öğretmenlerin katıldığım senaryo yarışmasıyla ilgili

konuşmalarını dinliyordum. Ama gözüm çok sevdiğim legolarımın

üzerindeydi. Çok sıkılmıştım ve legolarla oynamayı tercih ederdim.

Biraz heyecanlıydım, elimi masaya vuruyor, telaştan nereye

baktığımı bilemiyordum; gözüm sürekli odada bir yerlere kayıyordu.

Nihayet dikkatimi toplayıp bilgisayara odaklandım. Öğretmenleri

incelemeye başladım. İngilizce öğretmenimizin parlayan sarı saçları

ve kahverengi gözleri sayesinde onu hemen tanımıştım. Öğretmenler
aralıksız konuşmaya devam ediyorlardı. Ben sabırsız biri olduğumdan

bu bile canımı sıkmaya yetmişti. Yarışmada başarı elde etmek için

çok çalışmış ve uzun bir süre de beklemiştim. Yarışmayı kazanırsam

ikinci aşamaya geçecektim ve bunu hemen öğrenmek istiyordum.

Kafamdaki olumsuz düşünceleri savuşturmak için toplantıdan sonra

ne yapabileceğimi düşünmeye başladım. Hatta bir ara içimden şarkı

bile söyledim, okuduğum kitaplar ile ilgili kendi kendime tartışmalar

yaptım.

11