Page 12 - Tuğba Zengin

Sonunda zaman geçti ve o an geldi, öğretmenler kazanıp

kazanamadığımı açıklayacaklardı. Normalde sadece bir takımın

senaryosu kabul edilecekti ama birden hiçbirimizin tahmin

edemediği bir şey söylediler: Yarışmaya katılan tüm öğrencilerin
senaryosunu kabul etmişlerdi. Bu nasıl olabilirdi ki! Bize herkesin

eserini çok beğendiklerini ve hepsini birleştirip özgün bir senaryo

yazacaklarını söylediler. O kadar şaşırmıştım ki ağzım bir karış açı

kaldı. Hepimize senaryolarımızdan alacakları kısımları da açıkladılar.

Öğretmenim çok iyi biridir. Onunla her zaman iyi anlaşır,

fikirlerini çok önemserim. Bana senaryomun geçmişte olan bir olayı

anlatmasını özellikle beğendiğini açıkladı. Sonra öğretmenlerin beni

daha çok heyecanlandıran asıl açıklamaları geldi. Bizim yazdığımız
bu senaryoların filmi çekilecekti. Hatta senaryo yazan tüm

öğrenciler de bu filmde birer oyuncu olacaktı. Ben de büyüyünce bir

oyuncu olmak istiyordum ve bu yarışma sayesinde yapmak istediğim

meslekle ilgili bir etkinliğe katılma fırsatı yakalamıştım. Üstelik bu

senaryo İngilizceydi yani benim en sevdiğim yabancı dersin dili…

Büyük bir şans yakalamış gibi hissettim.

Öğretmenlerin açıklamaları bitince belki sevinçten belki

heyecandan zaten domates gibi kırmızı olan yanaklarım iyice

kızarmıştı. O kadar mutluydum ki o günün bitmesini hiç istemedim.

Tabii bu mutluluk için günlerce çalışmıştım. Anne ve babalarımızın
bize her zaman nasihat ettiği gibi hedeflerimize ulaşmak için

uğraştığımızda bir gün mutlaka başarılı olabiliriz.

12