Page 17 - Tuğba Zengin

gözleri kaygı doluydu. Dedemi alıp götürdükleri o an hepimiz

ambulansın arkasından korku ve telaşla bakakalmıştık. Duygusal ve

kırılgan biri olduğum için bu duruma en çok ben üzülmüştüm.

Hepimiz onun sağlıkla eve geri dönebilmesi için dualar ettik. Zaten
evde zaman geçirmek çok sıkıcıydı. Bir de üstüne bu olay beni iyice

bunaltmıştı. Çok kaygılıydım.

Neyse ki, dedem birkaç gün hastanede kaldıktan sonra

iyileşmeyi başardı. Bu sürede teyzem ve anneannem de iyileşmişti.

Onlar zaten hafif semptomlarla bu hastalığı atlatmışlardı. Hepimiz

sonunda çok mutlu olmuştuk. Ülkemiz ve insanlık için zor günler

devam ediyordu, ancak Covid virüsüyle olan bu mücadeleyi

kazanmak bizi bir nebze de olsa rahatlatmıştı. Sağlığın ne kadar
değerli olduğunu bir kez daha anlamıştık. Ben ise evde kapalı

kaldığımız için sıkılmak, dışarı çıkamadığımız için şikâyet etmek

yerine sağlıklı olduğumuz için şükretmemiz gerektiğini fark

etmiştim.

17