Page 19 - Tuğba Zengin

Sağlıklı Günler

Begüm Özden

Birçoğumuz kış mevsimini sırf kar için bekleriz. İşte öyle büyük

bir bekleyişle kavuştuğumuz bir Şubat günüydü. Kar yaklaşık bir

hafta önce yağmış, hatta erimeye bile başlamıştı. Dışarısı soğuk

olmasına rağmen evimiz sıcacıktı. Odama doğru yöneldim.
Küçükken yapıştırdığım çıkartmalarla dolu kahverengi kapıdan içeri

girdim ve ders programımı astığım yazı tahtama göz gezdirdim.

Daha sonra pencereye doğru döndüm, dışarıya baktım. Odamın camı

aslında sessiz ve boş olan arsa ile sokağa bakıyor. Fakat karşı

sitedeki çocuklar özellikle akşamları çok gürültü yapabiliyor. Çünkü

orada oyun oynuyorlar. Sokakta karlar da erimişti, buna

üzülmüştüm. Ancak o an doğum günüme bir ay kaldığını hatırladım

ve üzüntüm yerini neşeye bıraktı.

Odam sıcacıktı ama yine de üşüyordum. Yazı tahtamın hemen

karşısında olan kıyafet dolabımdan hırkamı aldım. Üzerime giyer

giymez ısınıverdim. Sonra kolumdaki saatime baktım ve dersin

başlamış olduğunu görüp hemen canlı derse girdim. İki ders üst üste

İngilizce dersi yapmıştık. Bu beni biraz yormuştu. Son dakikalara

doğru öğrenci sesleri azalmıştı ve ben de tükenmiştim. Ders bitince

penceremden arsadaki çam ağaçlarının yemyeşil yapraklarına bakıp

derin bir nefes aldım. Odamdan çıktım. Küçük kız kardeşimin

uyuduğunu bildiğim için yavaş ve sessiz adımlarla oturma odasına
gittim. Annem koltukta oturuyordu ve yüzünde üzgün bir ifade ile

televizyon izliyordu. Bana doğru bakarak sessizce:

19