Page 23 - Tuğba Zengin

Kar Eğlencesi

Duru Çavuş

Karlı ve buz gibi bir kış günüydü. Dışarıdaki kar yağışı

çok şiddetli değildi. Rüzgârda uçuşa uçuşa aşağıya doğru düşen

beyaz taneler bir görsel şölen gibiydi. İki ev arasında kalan çok

karanlık bir yerdi burası, fakat sokaktan gelen lambanın ışığı az da

olsa aralığı aydınlatıyordu. Benim odamın penceresi tam da oraya

bakıyordu. Camı açık unuttuğumdan, bütün kar taneleri içeri

süzülüyordu. Pencerenin karşısındaki kocaman duvar ise
manzaramın tadını kaçırıyordu. Kaldırımlara baktım, dörtgen

şeklinde taşlarla kaplıydı. Köşede ise pembeli, beyazlı çiçekler,

havanın onca soğuğuna direnmiş, canlı canlı göğe doğru baş

kaldırmışlardı. Kokularını taaa burnumda hissettim.

Elbette bu güzel havada kartopu oynama keyfini kaçıramazdık.

Hemen paltolarımızı giyip eldivenlerimizi, berelerimizi ve

atkılarımızı takıp ailece kendimizi bahçeye attık. Hava çok soğuk

olduğundan ben de dahil herkes kalın giyinmiş önlemlerini almıştı.
Kimse hasta olmak istemiyordu, üstelik bir de Covid 19 riski vardı.

Bu yüzden hepimiz kar topu oynarken bile tedirgindik. Bahçede

mahalleden arkadaşlarım ve onların aileleri de vardı. Herkes çok

mutlu görünüyordu.

Babam aşağı iner inmez mangalı yaktı, annem de ona yardım

etti ve sucukları pişirmeye başladılar. Ben de sandalyede oturmuş

sucukların pişmesini izliyordum. Lezzetli görünen sucuklar kısa

sürede pişmişti.

23