Page 72 - Tuğba Zengin
P. 72
Beklenmedik Kaza
Yusuf İhsan YAŞAR
Haziran ayının serin bir akşam üstüydü. İstanbul’dan
Sakarya’ya geleli bir hafta olmuştu. Covid yüzünden günlerce evde
kaldıktan sonra burası bize çok iyi gelmişti. Önce Karasu’daki
yazlıkta beş gün kalmış, ardından arabamızla dedemin köydeki
evine gelmiştik. Dedem ve anneannem bizi heyecanla karşılamıştı.
Annem babama valizleri taşımakta yardım etmiş, bizim için
ayrılan odalara yerleştirmişti.
Köyde ikinci günümüzdü. Ne zaman orada olsam o gün
olduğu gibi günün büyük kısmını bahçede geçirir güneş batmadan
da eve girmezdim. Güneş turuncudan kırmızıya dönen rengiyle
batmaya yaklaşmışken cırcır böceklerinin sesi kulağıma
geliyordu. Bulutsuz bir gündü. Ay tüm çıplaklığıyla görünmeye
başlamıştı. Bahçedeki tavuklar çoktan kümeslerine girmişti.
Rüzgâr büyük çınar ağacının yapraklarını hışırdatıyordu. Köpeğim
yeni biçilen çimlerin üzerinde uzanıyordu. Çok huzurlu
görünüyordu.
Babam ve ben kurban bayram hazırlığı için traş olmuştuk.
Denizden yeni döndüğümüz için ikimizin de teni oldukça
esmerleşmişti. Bahçeye girdik, burasıyla ilgilenmek babamı hep
mutlu eder. İkimiz yan yana arka bahçeye doğru yürümeye
başladık. Aklımızda dedemin sabah biçtiği otları toplamak vardı.
Bu sırada birden el arabası gözüme çarptı ve onu kullanmaya
karar verdik. Babamla ben tırmıkla otları toplayıp el arabasına
72
