Page 43 - ตำนานการสวดพระมาลัย

๓๗

พระอินทร์ตรัสเล่าอัตโนประวัติ

เมื่อพระมาลัยเถระเจ้าได้สดับพระอินทร์เล่าพรรณนาถึงความเป็นมาของดาวดึงสวรรค์ก็

ิ
อัศจรรย์ใจกล่าวว่า " อโห! มหาบพิตร อาตมานี้จักใคร่ทราบอดีตชาตปางหลังของท่านว่าทําการกุศล
อื่นใดนอกจากวัตตบท ๗ ประการ อันเป็นเหตุที่มาแห่งทิพยสมบัตินี้ แลยังทราบว่ามีช้างเอราวัณอีก

ด้วยเล่าชาวสวรรค์มีสัตว์ด้วยหรืออย่างไร "

ครานั้นองค์อัมรินทราธิราชท้าวเธอก็ประกาศเล่าถึงอดีตชาติแห่งตนแต่หนหลังว่า " เมื่อ

ข้าพเจ้าเป็นมนุษย์นั้นโลกยังว่าจากพระศาสนามีชื่อว่า มฆมาณพ ได้ชักชวนสหาย ๓๒ คน ทําถนน

ิ
สร้างศาลา ขุดสระปลูกต้นไม้ใหญ่ ภายใต้สร้างแท่นศลา เพื่อว่าคนเดินผ่านไปมาจะได้อาศัย
ี้
โดยสะดวก กุศลที่สร้างศาลาจึงทําให้มีมหาปราสาทไพชยนต์วิมานอันงดงามน อานิสงส์ปลูกต้นไม้ทํา
ให้มีต้นปาริชาต

อานิสงค์สร้างแท่นศิลานั้นทําให้มีแทนบัณฑุกัมพลศลาอาสน์ ส่วนภริยาทั้งสี่นางนั้นก็มีน้ําใจ
ิ
่
เลื่อมใสเป็นอันดี นางสุจิตราปลูกสวนดอกไม้ข้างอาศรมศาลา นางสุนันทาขุดสระไว้สําหรับให้ผู้คนชน

เดินทางสัญจรไปมาเมื่อได้พักศาลาได้ลงอาบชําระร่างกายให้สําราญอุรา

นางสุธรรมาได้สร้างช่อฟูาเติมแต่งศาลาให้งดงามทําปูายชื่อว่า ศาลาสุธรรมา นางสุชาดารักษา

ศีลโดยเคร่งครัด ครั้นเมื่อทํากาลกิริยาจึงมาบังเกิดเสวยทิพยสมบัติร่วมกันกับข้าพระองค์ อานิสงส์ของ

นางสุจิตราจึงได้มาซึ่งสวนอันชื่อว่า จิตรลดา กว้างยาง ๕๐๐ โยชน์ ด้วยกุศลอันปลูกต้นไม้ดอกไม้นน
ั้
้
ุ
้
นางสุนันทามีสระโบกขรณีมีขนาดกว้างยาวได ๕๐๐ โยชน์ ดวยกุศลอันขดสระให้มหาชนได้ใช้สอย
นางสุธรรมามีศาลาหลังใหญ่ใช้เป็นที่ประชุมของเทวดา ชื่อศาลาสุธรรมา ด้วยกุศลที่สร้างช่อฟูาจารึก
ชื่อมาสมทบ

อันว่าช้างเอราวัณนั้นป๎จจุบันเป็นเทพบุตร ด้วยกุศลผลบุญที่กระทําร่วมกันมา ด้วยว่าช้างตัวน ี้

มีจิตเลื่อมใสในการกุศล เมื่อครั้งสร้างศาลาข้าพระองค์ก็ได้ใช้ลากไม้มาสร้างศาลาจนแล้วเสร็จ โดย

กําหนดว่าในศาลาปูไม้กระดาน ๓๓ แผ่น แต่ละแผ่นมีเจ้าของคือของข้าพระองค์กับสหาย

ข้าพระองค์จึงสั่งไว้ว่าถ้าชนผู้ใดมาขึ้นนั่งในศาลาบนแผ่นไม้กระดานของผู้ใด ก็จักให้ช้างเชือก

ั้
นี้เป็นผู้พาไปยังบ้านของผู้นน ให้เจ้าของบ้านได้ทําการเลี้ยงดูจนอิ่มหนําสําราญ ช้างตัวนี้กระทําอยู่