Page 36 - 2557 เล่ม 1

๓๖

ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ ประกอบมาตรา ๕๒ (๑) คงจําคุกตลอดชีวิต
ริบปลอกมีดของกลาง

จําเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค ๓ พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา

จําเลยนําสืบปฏิเสธ

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงรับฟงงได้ในเบื้องต้นว่า ตามวันเวลาและ
สถานที่เกิดเหตุที่โจทก์ฟ้อง มีคนร้ายใช้มีดปลายแหลมแทงผู้ตายที่ทรวงอกบริเวณ

ใต้ไหปลาร้าข้างขวา เป็นเหตุให้ผู้ตายถึงแก่ความตายเนื่องจากเสียโลหิตมาก

ภายหลังเกิดเหตุเจ้าพนักงานตํารวจยึดปลอกมีดของคนร้ายที่ตกอยู่ในที่เกิดเหตุ
เป็นของกลาง

คงมีปงญหาที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์ว่า จําเลยเป็นคนร้ายที่ฆ่าผู้ตาย
ตามคําพิพากษาศาลชั้นต้นหรือไม่ เห็นว่า ขณะเกิดเหตุผู้ตายกับนางลําพูนกําลัง

นอนหลับอยู่ในกระท่อมนา ครั้นเวลาประมาณ ๒๓ นาฬิกา คนร้ายลอบเข้าไปใน

กระท่อมนาเลิกชายมุ้งทางด้านหัวนอนของผู้ตายกับนางลําพูนขึ้นแล้วใช้มีด
ปลายแหลมจ้วงแทงที่บริเวณหน้าอกของผู้ตายหนึ่งที หลังจากนั้นคนร้ายวิ่ง

หลบหนีไป โจทก์คงมีนางลําพูนเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่เห็นเหตุการณ์ในขณะที่

คนร้ายใช้มีดปลายแหลมแทงผู้ตาย แต่นางลําพูนจะเห็นคนร้ายได้ถนัดชัดเจน
เพียงใดเป็นที่น่าสงสัยอยู่มาก เพราะนางลําพูนเบิกความตอบคําถามค้านของ

ทนายจําเลยว่า ก่อนผู้ตายเข้านอนผู้ตายได้กางมุ้งและปิดไฟฟ้าที่เพดานกระท่อม

แล้วจึงเข้านอน ครั้นถึงเวลาเกิดเหตุมีคนร้ายเลิกชายมุ้งทางด้านหัวนอนของพยาน
กับผู้ตายขึ้นแล้วใช้มีดปลายแหลมจ้วงแทงผู้ตาย แสดงให้เห็นว่าในขณะเกิดเหตุ

ภายในกระท่อมนาไม่มีแสงสว่างพอที่จะมองเห็นและจํากันได้ แม้ว่าในชั้นแรก

นางลําพูนจะเบิกความตอบคําซักถามของโจทก์ว่าจําเลยเป็นคนร้ายที่ใช้มีด
ปลายแหลมแทงผู้ตาย แต่ต่อมานางลําพูนกลับเบิกความตอบคําถามค้านของทนาย

จําเลยว่า พยานมองเห็นแต่เงาของคนร้ายที่กําลังเลิกมุ้งขึ้นแต่ไม่เห็นใบหน้าของ

คนร้าย ศาลฎีกาได้พิเคราะห์ตําแหน่งที่คนร้ายยืนอยู่ในขณะเกิดเหตุแล้ว เห็นว่า