Page 190 - สนง.ศาลภาค 2 กฎหมาย ระเบียบ และบทความที่เกี่ยวกับการค้ามนุษย์ เล่ม 2
P. 190
7
ในการเช่าเด็ก 3 เดือน ซึ่งแต่ละวันผู้หญิงคนดังกล่าวจะตระเวนพาเด็กไปขอทานตามตลาดนัดและ
ถนนคนเดินในจังหวัดเชียงใหม่ โดยมีรายได้เฉลี่ยวันละ 800 – 2,000 บาท ต่อวัน
3) การแสวงหาประโยชน์จากครอบครัวเด็กเอง เช่น มีเด็กที่ถูกบังคับมาขอทาน ซึ่งเด็ก
จะถูกบังคับให้หาเงินให้ได้วันละ 400 บาท ซึ่งหากทํารายได้ไม่ครบตามที่พ่อแม่ของเด็กกําหนดไว้
ก็จะถูกทุบตีทําร้ายร่างกาย โดยเหตุผลที่พ่อแม่บังคับให้เด็กมาทําเช่นนี้ เพราะพ่อแม่ของเด็กมีพฤติกรรม
ติดยาเสพติด จึงใช้เด็กเป็นเครื่องมือในการแสวงหาผลประโยชน์ให้กับตนเอง นอกจากนี้บางครอบครัว
ยังมีทัศนคติว่าการนําเด็กมาขอทานหรือขายสินค้าต่าง ๆ ในช่วงเวลาหรือสถานที่ที่ไม่เหมาะสมนั้น
เป็นอาชีพอย่างหนึ่งที่สามารถสร้างรายได้ให้กับครอบครัวของตนเอง เพราะหากไม่มีการจัดสรรสวัสดิการ
อย่างเป็นรูปธรรม ย่อมทําให้กลุ่มคนเหล่านี้อ้างถึงความชอบธรรมในการนําบุตรหลานของตนมาขอทาน
เพื่อหาเลี้ยงชีพได้อยู่เสมอ
4) เด็กที่อพยพมากับแรงงานข้ามชาติ ถือเป็นเด็กอีกกลุ่มที่มีความเสี่ยงที่จะกลายมาเป็น
เด็กขอทานเมื่อเด็กไม่มีโอกาสเข้าถึงระบบการศึกษา เด็กบางคนจึงใช้เวลาว่างในช่วงเวลากลางวันหรือ
กลางคืนในการออกมาขอทานตามข้างถนน จนกลายเป็นพฤติกรรมเลียนแบบกัน และท้ายที่สุดเด็กบางคน
ก็ถูกบังคับจากครอบครัวให้ทําการขอทานอย่างสมบูรณ์ เนื่องจากมีรายได้ดีกว่าการประกอบอาชีพของ
ครอบครัว ซึ่งกรณีนี้ถือเป็นเรื่องที่หน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องควรให้ความสําคัญกับกลุ่มเด็กที่อพยพ
มากับแรงงานข้ามชาติ โดยเฉพาะเรื่องการส่งเสริมให้เด็กข้ามชาติได้เข้าสู่ระบบการศึกษาในประเทศไทย
เพื่อเป็นการป้องกันมิให้เด็กกลุ่มนี้สุ่มเสี่ยงต่อการกลายเป็นเด็กขอทานตามข้างถนนหรือเข้าสู่วงจรของ
ยาเสพติดและปัญหาอาชญากรรมอื่นๆ
2.3 การค้าแรงงานทาส (ธุรกิจประมง)
การประมงถือว่าเป็นธุรกิจภาคอุตสาหกรรมที่สําคัญและสร้างรายได้ให้แก่ประเทศอย่างมหาศาล
เป็นผลให้ความต้องการจํานวนแรงงานเพื่อรองรับการขยายตัวของธุรกิจประมงและอุตสาหกรรม
การแปรรูปผลิตภัณฑ์ประมงมีเพิ่มสูงขึ้น แต่ในขณะเดียวกันสภาพการทํางานของอุตสาหกรรมประมง
ถือว่าเป็นงานที่หนักและเสี่ยงอันตราย ประกอบกับต้องออกทะเลเป็นระยะเวลาค่อนข้างนาน จึงทําให้
แรงงานไทยส่วนใหญ่เลือกที่จะปฏิเสธงานในลักษณะดังกล่าว เป็นผลให้ส่วนใหญ่ธุรกิจประมง
นอกน่านน้ําเกิดวิกฤติขาดแคลนแรงงาน จึงต้องอาศัยการนําเข้าแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านทั้งแบบ
มีใบอนุญาตถูกต้องตามกฎหมายและแบบหลบหนีเข้าเมือง ซึ่งตรงจุดนี้เองทําให้ธุรกิจดังกล่าวมีการ
เอาเปรียบแรงงานในเรื่องของค่าจ้างและการใช้ความรุนแรงในการบังคับใช้แรงงาน โดยที่แรงงาน
ส่วนใหญ่อยู่ในสภาวะต้องทนจํายอมและไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ นอกจากนี้สืบเนื่องจากการดําเนินงาน
ของกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ และศูนย์ข้อมูลคนหายเพื่อต่อต้านการค้า
มนุษย์ มูลนิธิกระจกเงา พบว่า มีการหายตัวไปของคนในสังคมหลายกรณีที่เชื่อมโยงกับการล่อลวงและ
ลักพาตัวเพื่อนํามาขายและบังคับเป็นแรงงานทาสบนเรือประมง โดยข้อเท็จจริงจากปากคําของผู้เสียหาย
