Page 194 - สนง.ศาลภาค 2 กฎหมาย ระเบียบ และบทความที่เกี่ยวกับการค้ามนุษย์ เล่ม 2
P. 194

11


                              สาระสําคัญใน TIP Report 2014 ที่เกี่ยวข้องกับประเทศไทย 


                             กระทรวงการต่างประเทศ สหรัฐอเมริกา โดยนายจอห์น แครี่ รัฐมนตรีว่าการกระทรวง
                      การต่างประเทศ สหรัฐอเมริกา เผยแพร่รายงานประจําปี เรื่อง สถานการณ์การค้ามนุษย์ ประจําปี 2557

                      (Trafficking in Persons Report 2014 หรือ TIP Report) เป็นการสํารวจทุกประเทศในโลก โดยในปีนี้

                      ประเทศไทยถูกลดอันดับจากบัญชีกลุ่มที่ 2  ซึ่งต้องจับตามอง (Tier 2 Watch List)  ลงมาอยู่ในบัญชี
                      กลุ่มที่ 3 (Tier 3) ซึ่งเป็นกลุ่มประเทศที่มีสถานการณ์ค้ามนุษย์ระดับเลวร้ายที่สุด

                             โดยในรายงานประจําปี 2557 ดังกล่าว มี 23 ประเทศที่ถูกจัดอันดับให้อยู่ในบัญชีกลุ่มที่ 3 (Tier 3)

                      ได้แก่ แอลจีเรีย,  แอฟริกากลาง,  คองโก,  คิวบา,  อิเควทอเรียล กินี,  เอริเทรีย,  แกมเบีย,  กินี-บิซเซา,
                      อิหร่าน, เกาหลีเหนือ, คูเวต, ลิเบีย, มาเลเซีย, มอริเตเนีย, ปาปัว นิวกินี, รัสเซีย, ซาอุดิอาระเบีย, ซีเรีย,

                      ไทย,  อุซเบกิสถาน,  เยเมน,  เวเนซุเอลา,  ซิมบับเว  ซึ่งในจํานวนนี้มีประเทศเคยอยู่ใน บัญชีกลุ่มที่ 2

                      ซึ่งต้องจับตามอง (Tier  2  Watch  List)  และถูกลดอันดับลงอัตโนมัติไปอยู่ในบัญชีกลุ่มที่ 3  (Tier  3)
                      ได้แก่ ไทย, มาเลเซีย, เวเนซุเอลา


                             ตามรายงานระบุว่าประเทศไทยเป็นประเทศต้นทาง ประเทศทางผ่าน และประเทศปลายทาง
                      สําหรับการค้ามนุษย์เพื่อการใช้แรงงานและการค้าประเวณีโดยมีเหยื่อจากประเทศเพื่อนบ้าน รวมทั้ง

                      ประเทศจีน เวียดนาม รัสเซีย อุซเบกิสถาน อินเดีย และฟิจิ โดยได้รับการช่วยเหลือจากญาติ คนในชุมชน
                      หรือแม้แต่เครือข่ายนายหน้าจัดหางานทั้งที่ถูกกฎหมายและลักลอบเข้าเมือง โดยมีแรงงานข้ามชาติ

                      ประมาณ 2  -  3  ล้านคน ส่วนใหญ่มาจากเมียนมาร์  ทั้งนี้ มีเจ้าหน้าที่ทั้งสองประเทศตามแนวชายแดน
                      คอยอํานวยความสะดวกให้กับการเคลื่อนย้ายแรงงานที่ไม่มีเอกสารประจําตัว ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นเหยื่อ

                      การค้ามนุษย์ โดยถูกบังคับให้ลงเรือประมงบางคนอยู่ในทะเลเป็นเวลาหลายปีติดต่อกัน ได้รับค่าแรง

                      เพียงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับเวลาทํางานมากกว่า 18 - 20 ชั่วโมงต่อวัน บางคนยังถูกข่มขู่และทุบตี มีการ
                      ข่มขู่ว่าจะตัดเงิน รวมทั้ง ไม่จ่ายเงินค่าแรงเต็มจํานวน และจากการติดตามตรวจสอบของนานาชาติทําให้

                      นายหน้าค้ามนุษย์หันไปใช้วิธีการใหม่ๆ ที่ทําให้ตรวจสอบได้ยากขึ้น  นอกจากแรงงานเมียนมาร์แล้วยังมี

                      กรณีผู้ลี้ภัยชาวโรฮิงญาจากเมียนมาร์และบังกลาเทศถูกลักลอบขนย้ายแล้วขายเป็นแรงงานบังคับ
                      ในเรือประมง เจ้าหน้าที่ตํารวจได้จับชาวโรฮิงญาขายให้กับพวกค้าของเถื่อนและนายหน้า ส่งตัวไปใน

                      พื้นที่ภาคใต้ บังคับให้เป็นพ่อครัว เป็นยามอยู่ในค่าย หรือถูกขายไปเป็นแรงงานบังคับในสวนหรือบริษัท
                      ขนส่งทางเรือ ขณะที่กลุ่มชาติพันธุ์บนพื้นที่ภูเขาในภาคเหนือ เช่น กะเหรี่ยง เป็นต้น มีความเสี่ยงที่จะถูก

                      ค้ามนุษย์เช่นกัน เพราะขาดสถานะ คือสัญชาติทางกฎหมาย เด็กบางคนถูกพ่อแม่บังคับขายให้กับ
                      นายหน้าเพื่อให้มาขายดอกไม้ เป็นขอทาน หรือทํางานบ้านในเขตเมืองใหญ่ รวมทั้งมีชาวไทยสมัครไป

                      ทํางานในต่างประเทศ และถูกหลอกลวงให้ต้องกู้หนี้จํานวนมากเพื่อจ่ายเป็นค่านายหน้าและค่าดําเนินการ

                      บางครั้งก็ต้องใช้ที่ดินค้ําประกัน  เมื่อเดินทางถึงประเทศปลายทางจะถูกบังคับใช้แรงงาน หรือทํางาน
                      ในธุรกิจค้าประเวณีในออสเตรเลีย แอฟริกาใต้ และในประเทศย่านตะวันออกกลาง อเมริกาเหนือ ยุโรป
   189   190   191   192   193   194   195   196   197   198   199