Page 1104 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 1104
๑๐๙๒
การมองรูปแบบการแกปัญหาแบบองค์รวม ต้องมีการแยกผู้กระท าความผิดที่เป็นผู้เสพ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับยาเสพ
้
ติดรายย่อยและผู้กระท าความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดที่เป็นรายใหญ่ออกจากกันก่อน เพอประโยชน์ในการ
ื่
ู
แก้ปัญหา ผู้เสพหรือผู้ที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดเล็กน้อยจะใช้มาตรการในการบ าบัดฟนฟแบบสมัครใจ ส่วน
ื้
ผู้กระท าความผิดที่เป็นผู้ค้ายาเสพติดรายย่อยจะใช้มาตรการในการเบี่ยงเบนคดี ส่วนผู้กระท าความผิดที่เป็น
ผู้ค้ารายใหญ่จ าเป็นต้องลงโทษจ าคุก ส่วนผู้กระท าความผิดทั่วไป หากเป็นคดีเล็กน้อยหรือความผิดที่กระท า
โดยประมาท พลั้งพลาดจะใช้การลงโทษปรับหรือโทษทางปกครองหรือการคุมความประพฤติ คดีที่เป็น
อาชญากรรมรายย่อย เช่น ผู้กระท าความผิดทั่วไปที่ไม่ร้ายแรงเกินสมควรจะใช้มาตรการในการเบี่ยงเบนคดี คดี
ที่เป็นภัยร้ายแรงต่อสังคม ทุจริตคอรัปชั่น คดีอกฉกรรจ์หรือเป็นอาชญากรโดยสันดานหรือเป็นมืออาชีพให้
ุ
ลงโทษจ าคุก ดังนั้น เพื่อให้สอดคล้องกับแนวทางในการใช้มาตรการดังกล่าว ผู้เขียนมีข้อเสนอแนะ ดังนี้
ควรมีกำรแก้ไขกฎหมำยเพื่อให้สอดคล้องกับแนวคิดที่น ำเสนอ
๔.๑ พระรำชบัญญัติยำเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๒
ื่
เพอให้สอดคล้องกับสภาพสังคมในปัจจุบันที่ปัญหายาเสพติดมีการแพร่ระบาดไปทุกชุมชนและยาเสพ
ติดประเภทเมทแอมเฟตามีนมีราคาถูกมาก เพอเป็นการแยกผู้เสพและผู้เกี่ยวข้องกับยาเสพติดรายย่อยให้
ื่
ื่
ชัดเจนขึ้นและเพอต้องการให้บทบัญญัติเรื่องข้อสันนิษฐานของกฎหมายตรงกับสภาพความเป็นจริงและเป็น
การเปิดโอกาสให้ผู้ที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดที่เป็นผู้เสพและผู้เกี่ยวข้องกับยาเสพติดรายย่อยได้รับการแก้ไข
บ าบัดฟื้นฟูอย่างแท้จริง จึงขอเสนอให้แก้ไข
43
มาตรา ๑๕ วรรคสาม (๒) แก้ไขเรื่องข้อสันนิษฐานว่า การผลิต น าเข้า ส่งออก จ าหน่ายหรือมีไว้ใน
ครอบครอง ดังต่อไปนี้ ให้ถือว่าเป็นการ ผลิต น าเข้า ส่งออก จ าหน่ายหรือมีไว้ในครอบครองเพื่อจ าหน่าย
(๒) โดยก าหนดจ านวนและปริมาณเมทแอมเฟตามีนจากเดิม จ านวน ๑๕ หน่วยการใช้ แก้ไขเป็น
“จ านวน ๕๐ หน่วยการใช้ขึ้นไป” (ส่วนน้ าหนักสุทธิหรือปริมาณสารบริสุทธิ์ให้เทียบเคียง)
43 มาตรา ๑๕ ห้ามมิให้ผู้ใดผลิต น าเข้า ส่งออก จ าหน่ายหรือมีไว้ในครอบครองซึ่งยาเสพติดให้โทษในประเภท ๑
เว้นแต่รัฐมนตรีได้อนุญาตเฉพาะในกรณีจ าเป็นเพื่อประโยชน์ของทางราชการ
การผลิต น าเข้า ส่งออก หรือมีไว้ในครอบครองซึ่งยาเสพติดให้โทษในประเภท ๑ ตามปริมาณดังต่อไปนี้ ให้
สันนิษฐานว่าเป็นการผลิต น าเข้า ส่งออก หรือมีไว้ในครอบครองเพื่อจ าหน่าย
(๒) แอมเฟตามีนหรืออนุพนธ์แอมเฟตามีน มีปริมาณค านวณเป็นสารบริสุทธิ์ตั้งแต่สามร้อยเจ็ดสิบห้ามิลลิกรัมขึ้นไป หรือมียา
ั
เสพติดที่มีสารดังกล่าวผสมอยู่จ านวนสิบห้าหน่วยการใช้ขึ้นไปหรือมีน้ าหนักสุทธิตั้งแต่หนึ่งจุดห้ากรัมขึ้นไป
