Page 157 - OJA-01
P. 157
ไกล่เกลี่ย ให้เป็น...ผล 149
กล้าเอ่ยปากบอกออกไป ด้วยความกลัวว่าผู้ฟังจะมองว่าสิ่งที่เราบอก
ออกไปเป็นความคิดที่ไม่ดีและทำาให้ตัวเราดูไม่ดีตามไปด้วย แต่การที่
เราตัดสินใจพูดหรือบอกความคิดของเรา เราต้องเชื่อมั่นพอสมควรว่า
เป็นสิ่งที่น่าจะใช้ได้ ดังนั้น หากปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นภายหลังจากที่บอกเล่า
ความคิดของตนไปแล้วเป็นไปในทางลบ ความรู้สึกของเจ้าของความคิด
นั้นคงจะไม่ดีนักและคงจะไม่อยากคิดหรืออยากบอกสิ่งใดออกไปอีก
ในการ “เลือก” ว่าเราควรจะต้องใช้วิธีการใดในการแก้ไขปัญหา
ที่เกิดขึ้น สิ่งหนึ่งที่จำาเป็นจะต้องทำาคือการที่เราพิจารณาดูว่าวิธีการหรือ
ข้อเสนอแต่ละประการที่มีการเสนอขึ้นมานั้น วิธีการหรือข้อเสนอใดบ้าง
ที่เป็นวิธีการที่เหมาะสมสำาหรับการแก้ไขปัญหา วิธีการหรือข้อเสนอใด
ที่ไม่ช่วยในการแก้ไขปัญหาหรือช่วยได้เพียงเล็กน้อย จนกระทั่งถึงวิธีการ
ที่อาจจะสร้างปัญหาใหม่ ๆ ขึ้นมาอีก การพิจารณาและ “เลือก” นี้
จึงมักทำาให้เกิด “คำาวิพากษ์วิจารณ์” วิธีการหรือข้อเสนอที่มีอยู่และ
เป็นความคิดที่มักจะมาจากตัวคู่กรณี แม้คำาวิพากษ์วิจารณ์ลักษณะนี้
อาจจะเป็นสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่สิ่งที่เราทำาได้คือ
ทำาให้คำาวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ออกมาช้าที่สุดเท่าที่จะทำาได้ รอจนกว่า
เมื่อเราคิดวิธีการหรือข้อเสนอต่าง ๆ จนปรุโปร่งพอสมควรแล้วจึงค่อยมา
“เลือก” ว่าจะใช้วิธีการใด เราอาจจะเรียกได้ว่าเป็นกระบวนการ
“แยกการคิดออกจากการตัดสินใจ”
14-0092(001-174).indd 135 3/1/14 9:50 AM
