Page 116 - 2553-2561
P. 116

ค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่ ๙/๒๕๕๓                    ศาลจังหวัดพะเยา

                                                                                        ศาลปกครองเชียงใหม่



                  พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ (มาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๔))
                  ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์




                          คดีที่กรมส่งเสริมสหกรณ์ซึ่งเป็นหน่วยงานทางปกครอง ฟ้องจ�าเลยที่ ๑ ถึงที่ ๒๑ ซึ่งเป็นเอกชน
                  ให้รับผิดตามสัญญากู้ยืมเงินกองทุนพัฒนาสหกรณ์เพื่อรวบรวมลิ้นจี่เพื่อจ�าหน่ายแล้วไม่สามารถช�าระหนี้ ได้นั้น
                  เมื่อสัญญากู้ยืมเงินระหว่างโจทก์และจ�าเลยที่ ๑ มีสาระส�าคัญเป็นการให้จ�าเลยที่ ๑ กู้ยืมเงินโดยก�าหนดวิธีใช้

                  เงินคืนเพื่อให้น�าเงินที่กู้ยืมไปรวบรวมลิ้นจี่ของสมาชิกในกลุ่มสหกรณ์ออกจ�าหน่าย อันเป็นกิจการของกลุ่มสมาชิก

                  เพียงกลุ่มเดียวเท่านั้น จึงมิใช่สัญญาที่โจทก์มอบให้จ�าเลยเข้าด�าเนินการบริการสาธารณะโดยตรงหรือเข้าร่วม
                  ด�าเนินการจัดท�าบริการสาธารณะกับโจทก์ที่จะถือว่าเป็นสัญญาทางปกครอง แต่เป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับสัญญา
                  ทางแพ่งที่อยู่ในอ�านาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม ข้อพิพาทเกี่ยวกับสัญญาจ�านองและสัญญาค�้าประกัน

                  ซึ่งเป็นสัญญาอุปกรณ์ จึงอยู่ในอ�านาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรมเช่นเดียวกัน





                  ค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่ ๑๐/๒๕๕๓                ศาลปกครองนครราชสีมา

                                                                                     ศาลจังหวัดสุรินทร์



                  พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ (มาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๔))
                  ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

                  พระราชบัญญัติสหกรณ์ พ.ศ. ๒๕๔๒

                  พระราชบัญญัติปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรม พ.ศ. ๒๕๔๕


                          คดีที่กรมส่งเสริมสหกรณ์ซึ่งเป็นหน่วยงานทางปกครองฟ้องเอกชนให้รับผิดตามสัญญากู้ยืมเงินกองทุน

                  สงเคราะห์เกษตรกรเพื่อน�าเงินไปให้เกษตรกรกู้ยืมไปซื้อปุ๋ยตามโครงการสนับสนุนสินเชื่อในการจัดหาปุ๋ยเพื่อ

                  ช่วยเหลือเกษตรกรปี ๒๕๔๔ แล้วไม่สามารถช�าระหนี้นั้น มีสาระส�าคัญเป็นการให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ กู้ยืมเงินโดย
                  ก�าหนดวิธีใช้เงินคืน ทั้งวัตถุแห่งสัญญาก็เป็นเงินที่น�าไปให้กู้ยืมเฉพาะเกษตรกรที่เป็นสมาชิกเพียงกลุ่มเดียว
                  เท่านั้น มิใช่สัญญาที่ผู้ฟ้องคดีมอบให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ เข้าด�าเนินการบริการสาธารณะโดยตรงหรือเข้าร่วม

                  ด�าเนินการจัดท�าบริการสาธารณะกับผู้ฟ้องคดีที่จะถือว่าเป็นสัญญาทางปกครอง แต่เป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับสัญญา

                  ทางแพ่งที่อยู่ในอ�านาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม สัญญาค�้าประกันซึ่งเป็นสัญญาอุปกรณ์ จึงอยู่ใน
                  อ�านาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรมเช่นเดียวกัน






                                                                   รวมย่อค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่น่าสนใจ
                                                                                           พ.ศ. ๒๕๕๓ - ๒๕๖๑ 115
   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121