Page 178 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ

´ØžÒË

ระหวางตนกับลูกหนี้ของลูกหนี้ยิ่งกวาเจาหนี้ที่มาใชสิทธิเรียกรองของลูกหนี้เขามาในคดีเพื่อ

ใหไดมีโอกาสรักษาสิทธิของตน แมขอเท็จจริงจะปรากฏวา บริษัท ค. ถูกนายทะเบียนขีดชื่อ
ออกจากทะเบียนเปนผลใหบริษัทดังกลาวสิ้นสภาพนิติบุคคลตั้งแตเมื่อนายทะเบียนขีดชื่อ
ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๑๒๗๓/๓ แตกฎหมายบัญญัติทางแกไขไวในมาตรา ๑๒๗๓/๔ วา หาก

เจาหนี้ของบริษัทรูสึกวาตองเสียหายโดยไมเปนธรรมเพราะการที่บริษัทถูกขีดชื่อออกจาก

ทะเบียน เจาหนี้สามารถยื่นคํารองตอศาลเพื่อใหมีคําสั่งใหจดชื่อบริษัทกลับคืนเขาสูทะเบียน
และใหถือวาบริษัทนั้นยังคงอยูตลอดมาเสมือนมิไดมีการขีดชื่อออกเลย เมื่อบริษัท ค. ถูกขีด
ชื่อออกจากทะเบียนทําใหสิ้นสภาพนิติบุคคลเปนเหตุใหโจทกไมสามารถดําเนินการใหมีการ

ขอหมายเรียกบริษัทดังกลาวเขามาในคดีอันมีผลกระทบตอการฟองคดีของโจทก ยอมเขาสู

หลักเกณฑที่โจทกจะใชสิทธิดังกลาว แตโจทกกลับมิไดดําเนินการเพื่อใหมีการจดชื่อบริษัท
ดังกลาวกลับคืนเขาสูทะเบียนทั้งที่ยังสามารถดําเนินการได ตองถือวาโจทกไมไดใชสิทธิ
เรียกรองใหบริษัท ค. ลูกหนี้เขามาในคดี เปนการไมปฏิบัติใหครบถวนตาม ป.พ.พ. มาตรา

๒๓๔ จําเลยทั้งเจ็ดจึงไมมีหนาที่ทางนิติกรรมหรือมีหนาที่ตามกฎหมายที่จะตองสงเงินคาหุน

ที่คางชําระแกโจทก โจทกจึงไมมีอํานาจฟอง

คําพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๑๗๑๓/๒๕๕๓

ขณะที่โจทกฟองคดีนี้ ป.พ.พ. มาตรา ๑๒๔๖ อันเปนกฎหมายเกี่ยวกับการเพิกถอน

ทะเบียนบริษัทรางยังมีผลใชบังคับอยู จึงตองใชบทบัญญัติดังกลาวบังคับแกคดี เมื่อ
ขอเท็จจริงไดความวานายทะเบียนหุนสวนบริษัทจังหวัดเชียงใหมไดขีดชื่อโจทกออกจาก

ทะเบียนเปนบริษัทรางและไดมีการประกาศในราชกิจจานุเบกษา บริษัทโจทกจึงเปนอัน
เลิกกัน ความเปนนิติบุคคลของโจทกยอมสิ้นไปโดยผลของกฎหมายกอนโจทกฟองคดีนี้

โดยโจทก ผูถือหุน หรือเจาหนี้ของโจทกยังไมไดยื่นคํารองตอศาลขอใหมีคําสั่งใหนายทะเบียน
หุนสวนบริษัทจังหวัดเชียงใหมกลับจดชื่อโจทกใหคืนเขาสูสถานะเปนนิติบุคคลตามมาตรา

๑๒๔๖ (๖) ดังนั้น โจทกยอมไมสามารถมอบอํานาจให ย. อดีตกรรมการของโจทกฟองคดี
แทนโจทกได แมมาตรา ๑๒๔๙ จะบัญญัติวา หางหุนสวนก็ดี บริษัทก็ดี แมจะไดเลิกกันแลว

ก็ใหพึงถือวายังคงตั้งอยูตราบเทาเวลาที่จําเปนเพื่อการชําระบัญชีก็ตาม ก็เปนการตั้งอยูเพื่อ
การชําระบัญชี และการแกตางวาตางในนามของโจทกยอมเปนอํานาจของผูชําระบัญชีตาม

มาตรา ๑๒๕๙ (๑) เทานั้น โจทกจึงไมมีอํานาจฟอง

มกราคม - เมษายน ๒๕๖๑ ๑๖๗