Page 28 - จุลสารฉบับพิเศษ เล่าขานตำนานศาลายา ประจำปี 2563

๒๐ | “กับข้าวกับปลา กับยา”

๏ มะเขือกะเหรี่ยงก้ำนยำว สีสรรก็รำว
กับเขือชื่องากุญชร

๏ มะเขือละว้าป่ำดอน ปลูกในนคร
คนชอบใช้จิ้มไตปลำ

๏ เขือเทศถิ่นเมืองชวำ เป็นพืชพรรณพำ
สืบสำวถึงด้ำวแดนไท

การพรรณนารายละเอียดของพันธุ์มะเขือนี้กวีบรรยายไว้ได้อย่าง
น่าสนใจและรวบรวมพันธุ์มะเขือไว้ได้อย่างมากมาย เท่าที่ปรากฏในกลอนสวดนี้

พบว่ามีดังนี้คือ มะเขือเจ้ำพระยำ มะเขือจำน มะเขือฟื้นจั่น มะเขือจำวมะพร้ำว
มะเขือลูกจัน มะเขือไข่เต่ำ มะเขือเผำ มะเขือกะเหรี่ยง มะเขือเปรำะ มะเขือเทศ

มะเขือตำยเขียด มะเขือละว้ำ มะเขือขืน มะเขือโป่ง มะเขือละโว้ มะเขืองำช้ำง
มะเขือครั่ง รวมทั้ง มะแว้งตัน มะแว้งเครือ มะแว้งเทศ ท่านก็ให้นับเป็นมะเขือ

อย่างหนึ่งด้วย ดังนี้

๏ เพศพรรณมะแว้งมีสาม แว้งเทศหนึ่งนาม

นับทั้งแว้งตันแว้งเครือ
๏ ควรนับในพวกมะเขือ เพราะเป็นผักเจือ

กินดิบก็ได้ดุจกัน

"ถั่ว" เป็นเป็นพันธุ์พืชชนิดสุดท้ายที่ท่านกล่าวถึงไว้ด้วยกาพย์ยานี ๑๑
ิ่
บทมีชื่อพันธุ์ถั่วแปลกๆ ที่ไม่ใคร่จะคุ้นหูคนรุ่นใหม่สักเท่าใดนัก ท่านเรมจาระไน
พันธุ์ถั่วไว้ว่า