Page 27 - 1376
P. 27
1.2.4. Gerçekçilik Dönemi:
Gerçekçilik dönemi çocukların dokuz ile on iki yaş arasındaki dönemini
temsil eder. Sanatsal gelişimin bu evresinde çocuk ben merkezli düşünceden
uzaklaşmaya devam eder. Başkalarının görüşleri, hisleri, düşünceleri artık onlar için
önemlidir. Çocukların bu evrede kişilerarası ilişkileri artarak grup içerisindeki
çalışma yetenekleri oluşmaktadır. Bu yaş grubundaki çocuklar kendi kişiliklerini
bulma gereksinimindedirler. Kendi güçlerinin farkına vararak kendi gruplarıyla
ilişkilerini geliştirebilirler (Malchiodi, 2013).
Gerçekçilik döneminde çocuklar bedensel ve psikolojik gelişim açısından
kritik bir dönemdedir. Resimlerinde gerçekçi unsurları belirterek gerçekçi yaklaşımla
yaklaşırlar. Bu süreçte perspektif denemeleri yapılarak resimlerdeki oran orantı ve
derinlik yansıtılır. İnsan figürlerine gerçekçi yaklaşılır. Figürlerdeki vücut bölümleri
detaylanır ve orantıya dikkat edilir. Bu dönem çocuklarında çizimlerdeki insan
figürlerinde cinsiyet farklılıkları görülür, cinslere göre özellikler ayrıntılanır. Kız
çocuklarının resimlerinde daha çok elbise, çiçek, bebek çizimleri görülürken, erkek
çocuklarında araba, uçak, tren, kovboy vb çizimler görülür. Çocuklar erkek ve kız
giysilerindeki ayrıntıları detaylı bir şekilde özenle belirtirler (Malciodi, 2013 ).
Gerçekçilik evresinde çocuğun yaptığı resimlerde gerçekçilik görülür, çocuk
gördüğünü aynen yapmak ister. Bu yaş döneminde çocuk figür, nesne ve mekân
ilişkisindeki orantıların farkındadır. Daha önceki dönemlere göre bu dönem çocukları
daha ayrıntılı çizgiler kullanarak daha gerçekçi ve daha ayrıntılı çizimler
yaratırlar(Artut, 2007).
Çocuk resimlerini inceleyen araştırmacılar, bu dönemde yapılan çizimlerin
önceki dönemdekilerden daha az özgür olduklarını belirtir. Çocuklar bu yaş
grubunda resimlerini anlatımlarında daha fazla tutucu olmuşlardır, çizimleri
gerçeklerinin aynısı gibidir. Bu evrede çocukların daha az hayali dünyalarını ortaya
koyar, gerçek dünya ile ilgileri egemen olmuştur (Gardner, 1980 ).
14
