Page 1738 - JUNIO 2024

Toma o meu corazón de novo...
11

Que a miña alma está disposta a entregarse por completo a ti, tómame e feixe
teus todos os meus desexos, que o meu amor explota e grita ao mil ventos que che
cielo e que ti es para min.

Toma o meu corazón de novo, e feixe desaparecer de min as bágoas que caen de
dor, toma entre as túas mans a este home e acubíllao baixo o teu abrigo, que,

aínda que hoxe morra, partirá coa alegría de saber que os seus ollos se pecharon
vendo a túa beleza e o teu doce mundo interior.

Sente o latexar de amor que brota do meu peito por ti cada instante, e o berro
desesperado da miña voz por gritarche o meu amor, sente o fulgor da miña alma
por acubillarche a miña nena e volve riseira aos meus brazos, que estes desexan

darche calor.

Toma o meu corazón de novo, e regálelle á miña poesía a túa imaxe de divina

creación, e feixe desta humilde dedicatoria de amor un rogo, do que che digo
sinceramente nunca me deixes por favor.

Toma o meu corazón de novo, pois sempre che pertenceu, e nas túas mans déixoo
repousar… Toma o meu corazón de novo e deixa que o teu del póidase namorar.

Ti es ese amor

Hoxe cando escribía esta carta tiven que reter na miña garganta o pranto que
estaba a piques de saír, sufrimos a distancia, a distancia, estrañamos non

abrazarnos e falar de cousas nosas...

Miro a túa foto e éntranme ganas de correr ao teu lado e abrazarche. Quixese

que toda esta distancia que nos separa fose só unha liña delgada que podamos
cruzar, pero non é así, e volvo ver a miña realidade. Entre suspiros calladito

escríboche desde este recuncho da miña casa, contándoche todas estas cousas que
ti xa sabes e esperas de min.

Desde que chegaches á miña vida souben que serías o amor da miña vida.
Sempre esperareiche, sempre estrañareiche, nunca o meu amor de ti
apartareime.

Se soubeses todo o que sinto! O meu corazón faise tan grande como o mesmo
universo onde facemos o noso fogar cada vez que unha estrela miramos.