Page 1746 - JUNIO 2024

Era moi estraño, coma se os dous estivésemos nunha burbulla no cal nada nin
19
ninguén puidese interrompernos.

Todo era belo, especialmente o poder abrazarche, chorar xuntos e falar das
cousas que todo este tempo gardei no meu corazón.

Na nosa burbulla non había nada que nos separase, eramos un só.

Pasabamos o tempo abrazado, falando coma se xamais estivésemos separados…

Era un soño estraño, pero fermoso, pois estabamos ti eu sós, vivindo o noso
amor.

Miraba os teus ollos tan preto dos meus, amábache, falábache, sorrías e só había

felicidade. Que momentos máis fermosos eran eses os daquel soño!

Na mañá espertaba e non quería non, non quería que che foses do meu lado,

mirei a miña xanela e rapidamente escribinche estas liñas para contarche que
esa noite máxica estiveches comigo, púidenche sentir ben preto, tanto que ata

podía sentir a túa respiración.

Será agarimo meu que ti tamén soñabas comigo? Resignado por espertar de tan

belo soño volvinme á cama, apertei a miña almofada contra o meu peito e
pedíache que non che marchases, e que, aínda que só en soños sexa, volveses a
min de inmediato.

Estaba triste, pero puiden recuperarme rapidamente ao pensar no teu amor por
min. Non estaba molesto por espertar, pois no fondo sabía que puidera gozar

de algo especial, xamais che sentiu tan preto de min, nin nunca as miñas mans
puideran tocar o teu rostro como nesa noite de doces soños puiden chegar a facer.

Sentín protexido por ti, amado, e agradecido por pasar ao teu lado tan bela
noite. Amor meu, como ves a distancia é só iso: unha palabra entre os dous.

Ninguén se ciela como nós, ninguén espera poder estar xuntos máis do que nós
mesmos soñamos e esperamos.

O meu corazón está cheo de amor por ti, necesito expresarcho, e entre liñas que
ti inspiraches escríboche, para contarche deste amor tan belo que sinto.

O amor ten unha forza inexplicable, quizais aínda supoña un misterio para a

mente humana pola súa gran habilidade de crear marabillas en nós cando nos

é manifestado.