Page 1287 - JULIO

A miña pluma xa estaba triste e melancólica con tantas distancias e 6

noites longas que non querían rematar...
Pero o teu amor, o que levo aquí no corazón, é moito máis poderoso, por iso

todas as palabras que teño que dicirche se fixeron presentes; porque
podemos carecer de todo menos do amor que nos temos.

Cando sinto a túa ausencia é como unha vergoña que me leva a alma,
volvo ás nosas cartas e postais, esas que están sempre no meu ordenador
e volvo a empaparme con cada carta de ti e de min.

Facendo isto, o meu corazón volve saltar de ledicia cando lembro o moito
que te quero, o moito que me queres... sobre todo ao pensar que algún día
non moi lonxe estaremos xuntos, cumprindo todos os nosos soños, os

mesmos que ás veces parecen distantes, pero non é así, é amor para
sempre, é amor eterno.

E volvo ao meu recuncho de amor, a ese lugar dende o que consigo

escribirvos cartas que veñen do meu corazón.

O amor, miña querida, ten unha forza inexplicable, quizais aínda sexa un
misterio para a mente humana, pero o amor crea en nós marabillas cando

se nos manifesta.

–Que bonito é amarte así!
–O noso amor é especial, e gustaríame facelo renacer cada día para quedea

os seus froitos no teu corazón e no meu, porque igual que ti, xa nonimaxino
unha vida sen ti (e non podería estar sen coñecerte ao meu lado).

Por iso meu amor, loito e non me rindo.

Quizais para outros o noso parécelle unha parvada, un soño que nunca se
fará realidade, pero non dependemos do que digan nin deixamos de dicir

os demais: simplemente dependemos de nós mesmos... e de ninguén máis.

Estou plenamente convencido de que os nosos soños, os nosos obxectivos,
os nosos pensamentos e sentimentos seguen firmes e intactos, porque o

noso non é un xogo, senón un acto de amor entre dúas persoas que se
queren de todo corazón, sabendo que realmente se queren.