Page 1291 - JULIO

quero é darche de min este corazón tolo, que tolo o traes… non sei, porque 10
me deixas sen palabras, róubasme a imaxinación, lévasche esa parte de

min, e é que cambiei tanto, xa non son o mesmo… é certo que cambiamos?
E é verdade, xa non son o mesmo, pero en esencia son a mesma sorriso, os

mesmos sentimentos.

Son os mesmos ollos, as mesmas mans… e a alma, con moitas cicatrices,
pero chegaches, amor, chegaches para amarme, para que nunca déixeche…
Canto esperara por ti? A vida non me alcanza para darche unha idea da

falta que me facías, pero chegaches no momento perfecto, e desde ese
segundo, a miña vida comezou a correr, e non para, e de súpeto axítala, de

súpeto as matas e revívela, amor.

Na inmensidade dos soños ámasme, ata nos soños ámasme, e nesta vida
acábasme, porque ti es o meu principio e o meu fin, o meu alfa e o meu

omega.

Lévasme todo o máis recóndito dos soños, aos máis secretos dos meus
anhelos, ao paraíso dos mortos, pero estou vivo, lémbrasmo cada segundo,
fasmo sentir cada vez que penso en ti.

Soñeiche, sentinche, busqueiche.

Teño tantos soños, tantos desexos, tantos anhelos, e que esteas sempre
ao meu lado é o meu único desexo.

O meu sangue vibra, a miña pel flúe, os meus ollos ouven, a miña boca
mira, os meus oídos bícanche… todo está ao revés… eu o único que quero
é estar contigo.

Es o sabor doce do amargo, o aire fresco do verán, a humidade da choiva
de po, a luz do silencio, a escuridade do infinito, e sigo aferrándome a ti,
sigo amándoche ata os ósos.

Nos ósos vives, nos ósos estás, no aire respíroche, no ceo míroche, na
choiva chórasme, na luz chámasme, no amor ámasme…

Na inmensidade dos meus soños, a solución é abrazarche nun abrazo,

sacarche dun soño soñado, e só bicarche cun bico.
A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante, sempre teu, sempre miña,

sempre noso. Ámoche.