Page 1289 - JULIO

Boto de menos... Estamos pasando por momentos moi difíciles, moi duros, 8
pero a forza do amor entre dúas persoas é a única diferenza entre tanto

pesimismo.
Si meu amor; Só os pesimistas, os de ánimo baixo non son capaces de
remar a contracorrente, de erguerse ante tantas caídas, de seguir amando

cando a maioría pensa que non queda nada de tan fermoso sentimento

entre dous corazóns.
Son tantas as cousas, meu querido, tantas palabras, tantos xestos, tantos

bicos que polo de agora están pechados que as gardo celosamente para ese
momento en que por fin, despois de tantas noites de pena, de silencio, de
choro oculto, espero regalalos con todo o meu afán, coa forza que só o

corazón sabe.

Anhelo abrazarte, bicarte, contarche cousas á túa cara feliz e sorrinte.
Expresarche as voces dun corazón que sempre te amou, que te quere e que

te seguirá amando ata que se cumpra a promesa que un día nos fixemos os
dous

Pero de momento teño que ser forte, hai que ser pacientes, perseverantes e

esperar a que o tempo faga o seu para estar por fin xuntos.

Ti es o meu anxo, a miña bendición e a miña boa sorte, o meu amor de cada
mes, de todo o meu tempo.

Todos os días estou contigo, porque todos os días penso en ti, porque cada
día te boto de menos, todos os días estou emocionado por este amor tan
bonito que nos atopou sós e nos uniu.

Os meus pensamentos máis fermosos do día voan dalgún xeito cara a ti,
para que os garde no teu corazón. O máis esencial, o máis importante

deste amor que inspiraches, mándocho ata onde estás porque che pertence.

Ti es o meu amor único, o meu fermoso amor, a sorpresa máis agradable e

fermosa que chegou á miña vida.

Ti es o máis importante, entras na miña vida no momento perfecto, só
estás ti, eu e ese maravilloso milagre que nos uniu, non sei se agradecer ao
Amor, á Poesía, a Deus, ou aos tres por igual, porque me permitiron

coñecer a unha persoa marabillosa, á que boto moito de menos.