Page 1323 - JULIO

coa alegría de saber que os seus ollos se pecharon vendo a túa 14

beleza eo teu doce mundo interior.

Sente o latexar de amor que brota do meu peito por ti cada
instante, e o berro desesperado da miña voz por gritarche o meu

amor, sente o fulgor da miña alma por acubillarche a miña nena
e volve riseira aos meus brazos, que estes desexan darche calor.

Toma o meu corazón de novo, e regálelle á miña poesía a túa
imaxe de divina creación, e feixe desta humilde dedicatoria de

amor un rogo, do que che digo sinceramente nunca me deixes por
favor.

Toma o meu corazón de novo, pois sempre che pertenceu, e nas

túas mans déixoo repousar…

Toma o meu corazón de novo e deixa que o teu del póidase

namorar.

Ti es ese amor

Hoxe cando escribía esta carta tiven que reter na miña garganta
o pranto que estaba a piques de saír, sufrimos a distancia, a

distancia, estrañamos non abrazarnos e falar de cousas nosas...

Miro a túa foto e éntranme ganas de correr ao teu lado e
abrazarche.

Quixese que toda esta distancia que nos separa fose só unha liña
delgada que podamos cruzar, pero non é así, e volvo ver a miña

realidade. Entre suspiros calladito escríboche desde este recuncho
da miña casa, contándoche todas estas cousas que ti xa sabes e

esperas de min.

Desde que chegaches á miña vida souben que serías o amor da

miña vida.

Sempre esperareiche, sempre estrañareiche, nunca o meu amor de

ti apartareime. Se soubeses todo o que sinto! O meu corazón faise
tan grande como o mesmo universo onde facemos o noso fogar
cada vez que unha estrela miramos.