Page 1322 - JULIO
P. 1322
Quero ser quen polas noites abráceche, ser as mans que che 13
acariñan ao amencer, os bicos que rozan os teus beizos á tardiña
camiñando xunto a ti.
Quero ser os teus dourados sentidos, ser o motor do teu universo,
ser o teu aire, ser todo e xamais deixar de ser nada.
Quero amarche toda a miña vida, quero ser a túa vida, quero ser
luz nos teus ollos e nos teus beizos a risa, ser algo máis que un
instante, máis que unha ilusión, máis que un afán; quero ser en ti
mesma unha pegada indeleble e xunto a ti comprender que a vida
pode ser de mil colorees; que o amor non é unha fantasía e
pódense tocar as estrelas desde o infinito debuxando o teu nome
no firmamento, ser en todo e por todo complemento de ti, ser o
principio e o fin, a terra e o ceo; ser o que na miña vida es ti para
min, o mellor que hai en min.
Quero ser a gran necesidade dun forte vicio; quero ser o que ti
máis queiras na vida, as túas ganas de rir e de vivir, quen esperte
cada día amándoche noite e día.
Quero ser de ti aquel suspiro calado, ese berro en silencio que se
oculta dentro de ti.
Quero ser en ti todo sentido, todo un pensar, gravarme na túa
mente, en cada latexado, quedarme no teu corazón, no teu
pasado, no teu presente e fundirnos nun mesmo lume, ser un só
corpo, unha mesma esencia.
Só quero ser... O teu máis grande amor.
Toma o meu corazón de novo...
Que a miña alma está disposta a entregarse por completo a ti,
tómame e feixe teus todos os meus desexos, que o meu amor
explota e grita ao mil ventos que che cielo e que ti es para min.
Toma o meu corazón de novo, e feixe desaparecer de min as
bágoas que caen de dor, toma entre as túas mans a este home e
acubíllao baixo o teu abrigo, que, aínda que hoxe morra, partirá