Page 1920 - JULIO
P. 1920
ÁMOCHE, O meu AMOR
14
E eu que pensei que na vida non existía, que a ninguén lle importaba se a
miña alma estaba baleira.
Eu que imaxinei que nunca sería feliz, que se antes sorría non volvería
sorrir.
Pensara na soidade magoando o meu corazón, eu que anhelaba felicidade
e negáballeme esa ilusión.
Pero que alegría atoparche no meu camiño, ti que despexaches a miña vida
dándolle luz ao meu destino.
Ti, que sen vergoñas ou temores entregáchesme comprensión e agarimo
facéndome esquecer tantos erros... ti, que fuches luz na miña vida, que
fuches amencer na miña alma devolvéndome a alegría e a calma.
Se soubeses canto che cielo, se soubeses do amor que por ti sinto, que non
bastarían as estrelas do ceo ou as areas dun gran deserto para dicirche que
o meu amor por ti é máis infinito e sincero.
Grazas por darme o teu amor e o teu agarimo, por darme tranquilidade e
encher o meu corazón de alegría, por facerme as penas esquecer e estar
comigo día con día.
Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche día a
día, noite a noite. Adóroche vida miña…
Ámoche tanto…
Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche día a
día, noite a noite.
Adóroche vida miña…
Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche día a
día, noite a noite.
Adóroche vida miña?
Ámoche porque es o meu complemento, porque es na miña vida o amor
que soñei un día ter, ámoche por ser quen es.
