Page 1916 - JULIO
P. 1916
Alá onde te atopes, aprende a ler este silencio cando é máis intenso que o
10
ruído do mundo, e esta sede, e esta auga, e todos os bicos ás veces
profanos ás veces sacros que queren chegar ata a túa boca.
Ámoche.
Ámoche tanto…
Un novo amencer nos teus brazos.
As miñas ilusións volven vivir desde que atopeiche!
A miña vida renóvase cada momento que vivo xunto a ti, nada se compara
ao contemplar o teu sorriso que enche de ilusión o meu corazón.
Quero ver un novo amencer nos teus brazos!
Sentir a túa voz murmurándome os teus desexos, sentir a túa calor
brindándome protección, acelerar todo o meu ser cos teus suspiros.
Es o anxo que me regalou as súas ás e descansa no meu mar de paixóns, es
a muller que os meus anhelos debuxaron coa tinta do meu corazón
apaixonado.
¡Que tristes son as noites cando non estás!
É que che estraño tanto O meu Corazón!
Os meus pensamentos sempre están contigo brindándoche os meus
sentimentos e a miña calor.
¡Ver un novo amencer nos teus brazos ilumina a miña existencia, A
felicidade sorrime!
O meu corazón palpita descontroladamente e o meu corpo énchese de ti
e estremécese.
Grazas A miña ANGEL sen ás pola túa paciencia!
Por non renderche e encher o teu corazón coa miña espuma, por
entregarme a túa paz en cada mirada, por acougar as miñas ansias e
brindarlle á miña vida esperanza.
¡Quero ver un novo amencer nos teus brazos!
