Page 1914 - JULIO

Sorpréndesme cando, sen darme conta, quedo perdido na túa mirada,
8
mergullado nos teus ollos, e tes que espertarme dese feitizo.

Míroche e vexo tenrura, fasme lembrar o que é a dozura, o que é a beleza.

Míroche e quédome paralizado no espello da túa mirada.

Míroche e gozo ao mirarche.

Sei que non deixo de mirarche, que mesmo me excedo en mirarche.

Pero ti sabes que che cielo, que todo é admiración, e que á vez che miro
para darche grazas.

Grazas por elixirme, grazas por estar ao meu lado.

Grazas por amarme e por permitirme amarche.

Míroche con incredulidade porque ás veces penso que non che merezo,
pero sabes que loito cada día por conseguilo.

Ámoche, e ao mirarche o amor aumenta, quéroche, e non podo deixar de

mirarche.

Amor meu, se me algún día prohíbesme mirarche condenarasme á tristeza

infinita, porque mirarche é o meu soño e mesmo mirarche é a miña
relixión.

Mirarche, como non mirarche?, se poder mirarche é un soño cumprido,
se mirarche é agradecerche, se mirarche é seguir soñando.

Míroche, e con isto saberás que cando míroche dígoche que che cielo coa
mirada, dígoche grazas por corresponderme e despídome ata a nova

mirada... que non tardará máis dun segundo.

Míroche e xamais deixarei de mirarche mentres viva.

Dicir "ámoche"...

Dicir ámoche, soa máis sincero, máis belo, máis tranquilizante, desde que

teño recordos do noso futuro, desde que os días despídense antes de irse,
desde que chegan as noites traendo indicios da túa aura, desde que o teu
bico pode traspasar toda distancia.