Page 282 - JULIO

E creo que a maior ía da xente se perde iso de ti e eu obsérvolles
8
preguntándome como poden verche facéndolles as uñas, coidando a unha

anciá, colaborando na Igrexa, facendo calquera cousa e non captar que
acaban de coñecer á muller máis marabillosa que existe.

E o feito de que eu o capte faime sentir ben comigo mesmo.

(Ti fasme amarche cada d ía máis)

Sempre teu… sempre miña… sempre noso.

Desde o meu recuncho para ti.

NON SABES CANTO CHE CIELO

Ti dis que me cielas, e ben sabido téñoo.

Estou seguro diso porque xa mo demostraches.

Tamén dis saber que che cielo, que tamén cho demostrei.

Pero, sabes en realidade… canto ámoche, o meu amor? Sabes o que sinto

cando non pódoche ver? Sabes o que me doe o non terche ao meu lado?
Sabes o que é chorar de tanto amarche? Non sabes canto che cielo, como o
teu sorriso me enche de luz e faime esquecer os problemas… faime aliviar
as penas.

Como o ver o teu rostro faime tan feliz, Como admirar os teus ollos, o teu
cabelo, e poder dicirche o fermosa que es…

Como o escoitar a túa voz acóugame, como motiva a miña alma…

Como se estremece o meu corazón cando me dis “ámoche cari”, e quédome

calado, en silencio, sen dicir un ch ío algunha, incapaz de dicirche o que sente
o meu corazón.

Pero con mirar os meus ollos podes saber o que sinto, pois eles tamén
ámanche e dincho por min.

Como poder explicarche, como facercho saber, cando non existen palabras
para poderche dicir…

Non sabes canto che cielo! A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante,

sempre teu, sempre miña, sempre noso.

Sempre teu… sempre miña… sempre noso.

Desde o meu recuncho para ti.