Page 321 - JULIO
P. 321

(Ti fasme amarche cada día máis)
                                                                                                              14
                  Ámoche, vida miña, ámoche con toda a forza do meu corazón, ámoche coa
                  alma, ámoche para sempre.


                  Necesítoche ao meu lado

                  Grazas por que es para min a vara de equilibrio que me permite camiñar,

                  Por ser venda e ungüento para os cortes e golpes da vida; por ser un elo
                  de ouro na cadea da vida, por estar ao meu lado cando parece que todo
                  desapareceu.

                  Grazas por permitirme amarche na forma en que che cielo.

                  É por todo iso que che necesito ao meu lado, porque ao irche ti, todo o que

                  ensinaches desaparecería, porque ti ensináchesme a escribir desta maneira
                  os meus sentimentos, eu só descífroo porque necesítoche ao meu lado para
                  seguirche  amando,  porque  quero  e  desexo  que  os  dous  camiñemos  polos

                  carreiros máis fermosos que ten a vida, tomados da man, e se algunha vez
                  chegase desesperación e houbese a necesidade de camiñar sobre espiñas
                  que se craven no máis profundo das nosas almas, ou coas pedras que nos
                  obstruyen o chegar á cima do noso destino, seguiriamos da man e aínda con

                  máis forza seguiriamos adiante, sen quedarnos no medio do camiño porque o
                  amor que sentimos sempre sobrevivirá máis aló da vida mesma, máis aló da
                  morte, necesítoche comigo, loita amor meu, porque tes unha familia que che

                  espera e que che adora!

                  Cariño meu, necesítoche ao meu lado.

                  Só por ti


                  Só por ti esta noite sinto a escribir letras soltas que, como crebacabezas
                  de mil formas, tentan debullar o sentir dun corazón que cada día vive nun
                  universo máis modificado.

                  Un corazón que latexa desenfrenadamente e quere saírse do peito para

                  correr xunto ao teu e estar cada hora, cada minuto, cada segundo máis preto;
                  transmitíndoche as calores que abrazan a miña alma e fanme sentir que a
                  miña vida só ten sentido se ti formas parte dela.


                  O amor chegou, ti sementaches a súa semente no meu peito da que aos poucos
                  vai xurdindo unha árbore que cada día é máis forte, con raíces sólidas que
                  se aferran ao chan que pisan os teus pés.
   316   317   318   319   320   321   322   323   324   325   326