Page 322 - JULIO

Todos os meus carreiros conducen a ti e é que por ti o meu corpo
15
estremécese como nunca antes crin que puidese facelo. Só porque existes

as penas e dores internas son máis levadíos, e sen a túa presenza as miñas
alegrías non son completas.

Ti es esa metade perdida que me complementa, dáme seguridade e
minimiza as miñas penas.

Cada «ámoche» pronunciado polos teus beizos é como un feitizo máxico que
transforma o día en noite, o mar en deserto, hoxe véxoche sorrindo e
sentíndoche a muller máis ditosa do planeta.

Es a responsable da metamorfose máis bela que poida existir, pois xunto a
ti vou coñecendo as infinitas cores que matizan a existencia dos seres
humanos; como capullo que se abre ao vento sinto que as flores do meu xardín

axigántanse e danzan a máis fermosa das melodías.

Paz hai na miña alma, seguridade na miña mente, paixón no meu corazón e
ilusión nos meus soños. Só por ti respiro, durmo, vibro e anhelo.

Es o mellor que me pasou, por favor, nunca te apartes de min.

Ámoche demasiado.

O destino fixo un bo traballo

Dime a verdade Ti crees no destino?

A miña resposta é si, creo en todo, desde o primeiro día que empecei a

confiar en ti e deixarme levar, xa che dixen que é raro que Divos puxéseche
no meu camiño aínda así algo bo tiven que facer para que esteas na miña
vida.

Oxalá foses ti a primeira en todo, aínda que tampouco me arrepinto de como

foi a miña vida porque igual nunca che coñeceu.

Chegaches a min no momento oportuno, nese momento que o meu corazón se
derrubou e non nada tiña sentido. Ti déchesme a oportunidade de ser feliz,

de sentir, de amar ata o infinito e saber que é o que quere o meu corazón
con tan só rozarche.

Encántame este sentimento, aínda que ás veces aperte, pero non afogue, a

sensación é indescifrable, non se pode comparar con nada, só pódese sentir
nun mesmo.