Page 318 - JULIO
P. 318
Quero aplaudir os teus desvelos, sen que notes o moito que che cielo Que
11
sería de min se non o soubeses? Quero, por fin, amencer contigo, tranquilo e
confiado. E dicir que este tamén son eu…
E así tamén ámoche.
Ámoche, así como es
Esta carta naceu da alma:
Regálocho con todo o meu amor, suave e doce. A miña amada, es a máis bela
canción que poida eu ouvir.
Os teus ollos son a fonte da miña inspiración percorro o mundo como un
trobador escribindo fermosas cartas para ti.
Da miña mente saen sentimentos bonitos, amor tan renacido que fai que a
miña vida se converta en emocións cálidas e puras, como un xardín de belas
cores que só o teu amor sabe pór en min.
Aínda que buscase por todo o mundo xamais atoparía amor tan puro e
bondadoso, pois para min es única, es o meu amor, o meu máis sincero
sentimento.
O teu amor gárdoo aquí no meu peito, onde soamente ti tes a chave, esa que
che levará todo o máis profundo do meu ser, o meu amor primeiro, o meu
soñado amor, o meu aire, a miña vida enteira.
Pasarán os anos coas súas primaveras, o outono e o frío inverno, o verán coas
súas ardentes calores, e o noso amor seguirá prendido de ardores.
Ámoche como es, coas túas noites e os teus días, a túa risa e as túas penas,
ámoche con todo o que es e representas, non podería ser outro só ti.
Esquecer ao mundo que nos rodea, sigamos a nosa felicidade. sumerjámonos
no lume ardente desa paixón que os nosos corpos provocan, en compás dos
versos que cobren os nosos soños brota inquietante o rozamento dos teus
beizos, e o teu nome na miña boca xa palpita.
Sigamos amándonos como sempre, non deixemos secar este amor polos nosos
medos.
Son a que escribe estas cartas que se fixeron letras de amor ao sentir este
amor correspondido.