Page 314 - JULIO

Sabes amor, cando non estás ao meu lado sinto que non son o mesmo, sinto
7
que me falta a respiración, sinto que os latexados do meu corazón ás veces

son rápidos, ás veces son lentos...

É máis, ás veces parecese que o meu corazón se detivese, incluso o tempo
detense e deixa de avanzar.

Sinto que no meu rostro non se pode debuxar ese sorriso que só ti me

produces, sinto que sen tí non valería nada neste mundo.

Deime conta, que o teu amor é o único que necesito para que a miña vida
cobre cor e significado, só ti podes facer este tipo de cousas sen darche
conta.

Cariño, confésoche algo...?

Desde moi mozo sempre me fixen a pregunta de se existían os angelitos, e
como sentiría ser amado por un deles, é moi estraño verdade?

Pero... aínda que a espera foi moi longa, sinto que todo valeu a pena, valeu o
sacrificio, cada segundo transcorrido valeuno, sabes por que?

Porque ao fin sóubeno, chegaches do ceo cando menos espéreo, déchesme o
gusto de coñecer a un angelito en persoa...

Déchesme o pracer de coñecer un amor radiante e espléndido, un amor
sincero e puro que desprendes por cada un dos teus poros, un amor sen
condición nin restrición.

Coa túa chegada tamén veu a luz, a paz, a calma, a tranquilidade, sen
mencionar que a alegría veu acompañada de momentos máxicos.

Xamais cortarei os teus alitas, xamais deixarei que nada nin ninguén che

fira nin che magoe, xamais quitarei a túa linda coroa que che fai resaltar
por encima de todo e de todos.

Confía en min angelito, aquí na terra hai un ser que sempre anhelo terche,
e agora que estás aquí, xamais deixareiche regresar porque es só para min...

Chegaches para facer de min a persoa máis feliz neste mundo.

Ámoche con todo o meu corazón.