Page 311 - JULIO
P. 311
Grazas o meu tesouro por estar na miña vida, por deixar que derrame en
4
ti todo este amor que por ti sinto.
Namorado ata as trancas por sempre…
O meu doce amor: Esta noite pensei moito en ti, no que estarás a facer
nestes momentos…quizais esteas a descansar e soñando comigo…
Iso sería marabilloso, porque eu aquí no medio da noite non deixo de pensar
en ti, nos momentos que lle roubamos ao tempo e á vida para poder estar
xuntos e gozar deste amor que naceu no medio dunha vida xa realizada…
Canto tempo terá que pasar para que podamos estar xuntos…!
Ámoche con toda a forza con que se poida amar e só perténzoche a ti.
Para ti, por sempre e para sempre.
Verche sorrir.
Verche sorrir é unha sensación indescritible, é coma se miles de fogos
artificiais explotasen ante os meus ollos, coma se caésese un pedazo de ceo
en forma de ser alado, coma se de súpeto todos os problemas do mundo
deixasen de existir e só quedásemos ti e eu, o un fronte ao outro,
suspendidos no tempo e mirándonos aos ollos.
O teu cativador sorriso atrapoume desde o momento en que che vin, e souben
con certeza que desde aquel preciso instante faría o imposible por terche
ao meu lado, por ter o enorme privilexio de ser a razón dos teus sorrisos e
da túa felicidade.
Pasou o tempo e o meu soño fíxose realidade, sentirche preto enche o meu
interior ata límites antes descoñecidos para min, e non podo evitar
soñarche esperto a cada momento.
Soa tópico dicilo, pois todos os namorados teñen ao seu ser amado na mente
acotío, pero a forma na que atrapas a miña mente non é para nada común.
De entre todas as cartas para a miña muller que podería escribirche elixo
esta para dicirche que a túa presenza me acompaña alá onde vou, e a
sensación de abandono que sinto cando pérdoche de vista vese a intres
mitigada pola gran felicidade que sinto ao darme conta de que permaneces
na miña mente e nos meus soños, porque es a única persoa que me enche
real e completamente.