Page 529 - JULIO

Ser o vento para poder chegar a ti, ser o sol para encherche de amor, 4
ser os teus pensamentos e espertar ao teu lado mirando os ollos do
ser amado.

Porque ti fasme falta para ser feliz, porque ti estás nos meus soños, no

meu espertar, nas miñas ilusións.

Fagamos deste amor o máis fermoso dos soños.

Anudemos nosas almas, sen distancia nin tempo, aniñando na miña
pel como fiel pomba, onde as almas xúntanse e onde sempre

seguireiche amando.

Dáme a túa man... apértaa! e non a soltes xamais. Dáme a túa man,

amor, non deixes que me afaste.
Dáme a túa man! e que Divos guíenos xuntos ata o fin, para non
separarnos xamais.

Ven comigo! que a maxia dos meus soños máis profundos envólvache,
murmurándoche ao oído un poema e mil ámoche, serei a voz, o eco, o

espello e o rostro.
Dáme a túa man! e serás a luz que ilumine a miña vida. Dáme a túa man

e nacerá unha forza estraña que encherá de tenrura o corazón.

Dáme ti man, ámame ata o fin, só faino! para saber que non é un soño,
para sentir que é real Úneche! aos meus latexados e, nun amén, ámame
sen límite, sen medida, esquezamos o mundo, só camiñemos onde

lévenos o noso amor.
Acompáñame a percorrer o mundo enteiro e faime sentir o amor
verdadeiro, o amor de dous tolos soñadores que só queren deixarse
levar polo amor.

A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante, sempre teu, sempre

miña, sempre noso. Ámoche o meu Begoña.

(Ti fasme amarche cada día máis)

Sempre teu… sempre miña… sempre noso.

Desde o meu recuncho para ti.

Detrás dun "ámoche".