Page 534 - JULIO

Esa é a eterna promesa que un día nos fixemos, e así, cumpríndoa, 9

seguimos sempre xuntos, sempre fieis, sempre amándonos…
O meu amor, nunca dubides deste amor, nunca dubides en dicirme
canto me cielas, porque eu de ti non dubido nin por un instante, o meu

mundo vira xunto ao teu e así debe ser ata que estas cartas só sexan
un recordo porque pronto o máis lonxe que estarás de min será a unha
porta ou quizais unha xanela, pois eu saberei esperar o tempo que faga

falta para estar contigo.

Marzo, mes de cambios e de novas estacións…, máis o meu amor
continúa inamovible desde o día que che coñecín.

Iso é todo por hoxe, ámoche con todo o meu corazón.

Ámoche

Ámoche tanto…

O teu amor que moito che estraña... e ámache.

O INFINITO É NOSO...

No infinito do noso amencer, o teu sorriso aflora como unha luz que
quedou prendada do meu ceo, roubando o fulgor da lúa que foi

testemuña muda do noso amor e a nosa entrega.

O resplandor da túa mirada, a suavidade da túa caricia, quedaron
incrustadas na miña ser, cal estampa de recordo da sinfonía que soou

clara e potente nas nosas almas.

A túa dozura derramouse polo meu corpo que se estremeceu ao
recibir a pel vestida de amor e de paixón, e cubriuno dunha seda fina,
branca, rica en sensacións inigualables... aquelas que só os

namorados son capaces de sentir.
A túa man percorrendo o meu rostro, a túa boca bicando os meus ollos

pechados, a túa voz murmurando no meu oído eses "ámoche"
suspirados... todo ti, o meu ceo!... facéndome vibrar en cada cita baixo
as estrelas envexosas.

O infinito é noso!... tocámolo e acariñamos con cada palabra de mel

que emanan dos nosos beizos, con cada dedo que palpa o belo
descoido dunha man que busca só paixón e máis amor... si!... o infinito
está dimensionado por este inmenso amor, por este inigualable amor...